Samenleving in verwarring

Een niet mis te verstane boodschap van journalist Piet-Hein Peeters op de website van Zorg+Welzijn: ‘Mensen die verward in de publieke ruimte rondlopen, dreigen een nieuw normaal te worden. We vinden deze zeer kwetsbare mensen uiteindelijk niet belangrijk genoeg’. Als dit waar is, dan creëren we als samenleving een probleem voor onszelf dat op een bepaald moment onvermijdelijk onbeheersbaar wordt. Het aantal meldingen over mensen met verward gedrag is immers voor het zevende achtereenvolgende jaar fors gestegen en het einde is nog niet in zicht.

Ervaringswerker Hans van Eeken gaat in een video op zijn LinkedIn-profiel ook in op deze problematiek. Hij zegt zich te verbazen over het feit dat dit steeds wordt benaderd vanuit het bestuurlijk en hulpverlenersperspectief en met hulpverlenerstechnieken. “Steeds maar weer hetzelfde proberen in de hoop dat er een andere uitkomst komt”, zegt hij. Dat werkt niet, het probleem wordt alleen maar groter. “Wat mij betreft gaan we het gewoon helemaal anders doen”, zegt hij met de hem kenmerkende eigenwijsheid.

‘Steeds maar weer hetzelfde proberen in de hoop dat er een andere uitkomst komt, dat werkt niet’

Maar op die eigenwijsheid heeft hij als ervaringswerker wel recht, en hij vertelt er ook bij hoe dat anders er dan uit moet zien. Niet alleen focussen op het probleem of op de eventuele ziekte die er achter zit, maar ook gebruik maken van de natuurlijke krachtbronnen waar de persoon die verward is over beschikt. En van de context waarin die persoon leeft: betrokkenen, buurtgenoten, zijn sociale netwerk.

Van Eeken verwijst ook naar de recente opmerking van filosoof en psychiater Damiaan Denys dat we een van de landen met de meeste psychiaters per inwoner zijn, maar toch het lek maar niet boven water krijgen. De conclusie dringt zich op dat het lek niet daar zit, maar in wat Van Eeken aanwijst dat achterwege wordt gelaten in de aanpak.

Delen