Screenen en evalueren
Onze logopedische praktijk is sinds 2011 direct toegankelijk. De minister van VWS erkende de expertise van paramedici en de wet BIG werd hiervoor aangepast. Daardoor is, in navolging van fysiotherapie en oefentherapie (respectievelijk DTF en DTO), nu ook voor onder meer logopedie (DTL) geen verwijzing van de huisarts meer nodig.
Doordat dit echter nog niet door alle zorgverzekeraars wordt ondersteund merken wij in onze praktijk dat deze nieuwe rol verwarring oproept bij verwijzers en patiënten. Misschien wordt door sommige zorgverzekeraars gedacht dat paramedici hier te onbedachtzaam mee omgaan, maar daar is weinig reden toe: de screeningseisen zijn zorgvuldig omschreven en er dient eerst een gedegen cursus te worden gevolgd.
In de screeningscursus DTL voor logopedie wordt geleerd om te werken met rode en gele vlaggen. De rode vlag spreekt voor zich en wordt bij alle beroepsgroepen herkend als teken dat het niet pluis is om zonder medische of andere stappen te starten met de behandeling. De gele vlag ligt minder voor de hand; binnen de logopedie staat deze voor evaluatie. Als DTL-docent vind ik dat onderdeel een erg belangrijke toevoeging in de cursus. Het gaat namelijk over bewust stilstaan bij wat jij als hulpverlener doet. Natuurlijk zegt het woord hulpverlener het al: hulp verlenen. Maar het is ook belangrijk om je structureel af te vragen of jouw hulp wel hetgeen is wat geboden moet worden of dat er op dat moment andere stappen nodig zijn. Want misschien blijkt na enige tijd dat alsnog een gehooronderzoek of overleg met de huisarts over de algehele ontwikkeling van de patiënt nodig is. Heeft een gesprek over motivatie op een bepaald moment meer zin of is er een andere behandelwijze nodig? Wie weet kan de patiënt het nu ook zonder jouw hulp of kun je de ontwikkeling afwachten? Geef duidelijk aan waar jouw hulp ophoudt. Vooral voor dit laatste punt kan voor mijn gevoel niet genoeg aandacht zijn in de (para)medische opleidingen.
Laatst hoorde ik iemand zeggen: een paramedicus kan niet genezen. Het werd gebracht als argument om zelf een duidelijk eindpunt van je behandeling te bepalen. Ik verwacht dat dit heel wat discussie op zal roepen want dat we mensen van hun klachten afhelpen is duidelijk. Maar noem je dat dan geen genezen omdat dat is voorbehouden aan artsen?
Toegankelijke zorg, wie kan er tegen zijn? Maar dan wel door zorgprofessionals die bewust bezig zijn met hun rol binnen het geheel. Blijf denken aan die vlaggen. Ik ben benieuwd wat u ervan vindt.
2 reacties
Een duidelijk verhaal en helemaal waar! Men kan absoluut vertrouwen hebben in de logopedisten en hun handelwijze, en daarnaast heb ik veel respect voor de continue kwaliteit die door deze beroepsgroep geleverd wordt.
Jacqueline Sijmens
15 februari 2013 / 19:25Dank voor het reageren op mijn blog via twitter, facebook en op LinkedIn. In de wandelgangen en via mail kreeg ik ook opmerkingen o.a. van een huisarts dat ze graag expertise bij ons laat. Iemand anders gaf weer aan dat er af en toe een steekproef gehouden zou kunnen worden ( bij andere collega of bij dokter ) omdat er in iedere beroepsgroep een klein percentage zit dat niet goed met regelgeving omgaat. Die groep moet dan duidelijk aangesproken worden, er werd zelfs genoemd schandpaal. Die persoon vond dat die groep het niet hoeft te verknallen voor het grootste deel dat zeer bewust en patiëntgericht de beste diagnose en hulp verleent. Mijn volgende blog is bijna klaar en ook daarbij ben ik weer benieuwd wat uw mening is.
Dienie Koolen
24 februari 2013 / 12:52