Shaffy leeft

Geen verpleeg- of verzorgingshuis, maar een ontmoetingsplek voor oude en jonge kunstenaars, dat was ruim drie jaar geleden het uitgangspunt voor het Ramses Shaffy Huis in Amsterdam. Een plek om te wonen, te repeteren en op te treden. “Ik zie mijzelf er ook wel wonen, je wordt er niet opgesloten als een bejaarde”, zei Liesbeth List, die ik samen met oud-zorgbestuurder Ed Cools medio 2013 interviewde over het initiatief.

Inmiddels is het Ramses Shaffy Huis een feit, aan de Oostelijke Handelskade, een buurt vol culturele centra en kunstzinnige werkplaatsen. En met betaalbare appartementen die vallen binnen de grens van de sociale huur. De bewoners vormen gezamenlijk de Shaffyraad – “Cliëntenraad vonden we een te suffe naam”, zei Cools, die me er rondleidde – en die beslist zelf welke activiteiten vier dagen per week binnen de muren van het huis worden ontplooid. Hiervoor is voorzien in een algemene ruimte die ook kan worden benut als sociëteitsruimte en waar uitvoeringen, voorstellingen en workshops kunnen worden gehouden. In die ruimte wordt ook een steunpunt voor de wijkverpleging gevestigd door Zorggroep Amsterdam Oost.

Het gaat om de bewoners, de organisatie is te gast

Eén beperking is er wel: de setting is niet ingericht op het verlenen van de zware zorg die nodig is als iemand bijvoorbeeld gaat dementeren. Daarom legt Cools contacten met verpleeghuizen in de stad, om te onderzoeken of het mogelijk is een op kunst gerichte afdeling of woongroep op te zetten. Vraag is er genoeg. De 24 appartementen voor oudere kunstenaars waren in no time gevuld en tachtig staan op de wachtlijst. Cools had het plan de ouderen gezamenlijk op de tweede en derde verdieping te huizen, maar de ouderen en jongeren wilden zelf graag gemengd. Waarop Cools zei: “Oké, júllie wonen hier.” Dan heb je het begrepen: het gaat om de bewoners, de organisatie is te gast.