Speurtocht naar 32 miljoen

Trouw meldt op 25 februari jl. dat 32 miljoen euro (extra) wordt uitgegeven aan pijnbestrijding rond het sterfbed. Is het Nederland hiermee dan zo triest gesteld? Waarom 32 miljoen euro en niet de helft of juist het dubbele? Wie berekent dat bedrag en waaraan wordt het precies uitgegeven? Drieduizend morfinepompjes, ontwikkeling van nieuwe richtlijnen, nascholing of wetenschappelijk onderzoek?

Dezelfde dag vraag ik per mail Axel Dees, woordvoerder van de minister VWS c.q. vicepremier Hugo de Jonge, om een toelichting. Op 6 maart bericht hij mij: “Ik moet eerlijk bekennen dat het bedrag mij ook niet meteen bekend voorkomt, ik vermoed dat het om het extra geld gaat dat beschikbaar is voor palliatieve zorg, dus niet zozeer pijnbestrijding. Ik vraag het na bij een collega.”

Na een reminder krijg ik op 5 april een antwoord: van de 32 miljoen euro “gaat maar een heel gering deel naar pijnbestrijding (de helft gaat naar inzet van vrijwilligers in hospices, en verder naar o.a. implementatie van het kwaliteitskader voor de palliatieve zorg en een publiekscampagne).” Helemaal helder is het nog niet. Axel Dees belooft mij telefonisch ‘licht in de duisternis’. Dat komt er niet.

Terug naar af! Het bericht in Trouw is gebaseerd op het – op diezelfde dag gepubliceerde artikel ‘De Drie Musketiers van waardig ouder worden hebben grootse plannen’ van Wilma Kieskamp. De 32 miljoen euro (‘extra geld voor pijnbestrijding rond het sterfbed’) maken deel uit van ‘180 miljoen voor ouderen’. Dit bedrag vind ik terug in het Regeerakkoord 2017-2021 d.d. 10 oktober 2017 (paragraaf 1.4). Kleine domper: die 32 miljoen worden verdeeld over vier jaar!

Niks geen onderbouwing van welke aard dan ook. Bizar!

Het Regeerakkoord verwijst naar het manifest Waardig Ouder Worden uit de koker van de ChristenUnie, bedoeld als tegenhanger van de initiatiefwet ‘Voltooid Leven’ (2016), ingediend door D66-Kamerlid Pia Dijkstra. Voor meer informatie meld ik mij bij Johannes de Vries en Pim Roza, respectievelijk Hoofd Voorlichting en Ambtelijk secretaris/beleidsmedewerker VWS van de Tweede Kamerfractie ChristenUnie. Ik ontvang twee zeer lezenwaardige brieven d.d. 11 mei 2018 en 8 november 2018 van minister de Jonge over palliatieve zorg maar geen helderheid over de hoogte van die 32 miljoen: ‘Dat is het resultaat van politieke onderhandelingen’. Dus niks geen onderbouwing van welke aard dan ook. Bizar!

Ik zit op dood spoor tot mijn vriend Frank Schaapsmeerders, voormalig specialist Ouderenzorg, mij er op wijst dat ‘het kwaliteitskader voor de palliatieve zorg’ meer inhoudt dan ambtelijke taal om mij af te schrikken. Het balletje gaat weer rollen en via verschillende links beland ik bij dr. Akke Albada, senior communicatieadviseur & woordvoerder van het Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL). Voor alle lezers van deze blog geeft zij een heldere uitleg over de besteding van het geld, waarvoor alle dank).

Kunnen we nu zonder nachtmerries over ons levenseinde gaan slapen? Neen! Ook na 2020 zal het ‘Nationaal Programma Palliatieve Zorg’ worden voortgezet. Er zijn volgens de minister voldoende middelen om een dergelijk vervolg mogelijk te maken. Maar is het louter een kwestie van geld? Ik zie het misgaan omdat huisartsen hun kennis niet op orde hebben, c.q. niet bijtijds een palliatief team inschakelen, omdat richtlijnen als dogma’s worden beschouwd en omdat de communicatie hapert. Daar bereik je met 32 miljoen, de helft of het dubbele, niets mee!

Delen