Spiegeltje, spiegeltje
Voor een deel van de mensen die in, aan, voor of in de buurt van de zorg werken is het bijna een volkssport om de manier waarop we in ons land de zorg hebben georganiseerd af te kraken.
Vooral sinds 2006 – het jaar waarin ons huidige zorgstelsel werd geïntroduceerd – een sport die sterk aan populariteit heeft gewonnen.
Voor iedereen die deze sport beoefent, is het goed om kennis te nemen van het recente onderzoek van The Commonwealth Fund. Hierin wordt in kaart gebracht hoe de zorgsystemen van een aantal hoge-inkomenslanden zich verhouden tot het zorgsysteem van de Verenigde Staten.
‘Het is bijna een volkssport om de manier waarop we in ons land de zorg hebben georganiseerd af te kraken’
Daarbij komen de Verenigde Staten er niet best vanaf. Die lopen ver achter op de andere onderzochte landen met een hoog inkomen op het gebied van de betaalbaarheid van de gezondheidszorg, de administratieve efficiëntie, de gelijkheid (in de zin van inkomensgerelateerde ongelijkheid) en de resultaten.”
Maar minstens even belangrijk is dat naast Noorwegen en Australië ook Nederland tot de landen behoort met de best presterende zorgstelsels. In ‘toegang tot zorg’ scoort Nederland zelfs het best van de elf onderzochte landen. Alleen in ‘administratieve efficiency’ doen we het maar middelmatig.
Dat laatste horen we natuurlijk veelvuldig van zorgaanbieders, en daarin hebben ze ook onmiskenbaar een punt. Maar afgaand op de hier gepresenteerde resultaten zou het geen kwaad kunnen om achter de komma van dat geklaag ook eens te zeggen: “Toch hebben we het hier écht wel goed met onze zorg hoor”.
Al ligt wél klagen wellicht meer in de Nederlandse volksaard.
4 reacties
Zeker waar, Frank. maar toch raad ik je aan ook het hoofdstukje “De beste zorg ter wereld…of toch niet” te lezen in mijn boek Het zorgstelsel ontrafeld. (H39) En wat de administratieve lasten betreft; kijk altijd eerst even goed waar die nu precies vandaan komen en wie ze veroorzaken (dat is hoofdstuk 13)
Martien Bouwmans
Martien Bouwmans
9 augustus 2021 / 11:17Bedankt voor je reactie Martien. Aan ieder stelsel kleven voor- en nadelen en ideale stelsels bestaan niet. Daarbij is er zeker ook het onderscheid tussen care en cure om rekening mee te houden.
En wat die administratieve lasten betreft: we weten natuurlijk dat die net zo vaak door de zorg zelf worden veroorzaakt als door de toezichthouders.
Frank van Wijck
9 augustus 2021 / 11:31“Toch hebben we het hier écht wel goed met onze zorg hoor”.
Wellicht aanvullen met “En met beter gebruik hebben we er ook meer profijt van”?
Beetje sneu al dat geklaag. Toont namelijk weinig inzicht in de zorg, vroeger en nu.
Elkaar echt op alle niveaus om verantwoording vragen over de verantwoordelijkheden kan ter verbetering vandaag al opgepakt worden. Door iedereen, inclusief eindgebruikers = patiënten. Naar elkaar luisteren en daarna met elkaar praten.
Kennis vereist, dat wel.
V. van Nederveen
9 augustus 2021 / 14:40Je slaat de spijker op zijn kop vind ik door te verwijzen naar de eindgebruiker. Al zou ik daarin dan toch wel een nuancering willen aanbrengen, namelijk dat die eindgebruiker niet alleen een patiënt is, maar ook een verzekerde. De patiënt kan zeggen “Ik ben er toch voor verzekerd, dan heb ik toch ook recht op álles dat de zorg te bieden heeft”, terwijl de verzekerde geneigd zal zijn om zijn oog op de portemonnee te houden en zich af te vragen waarom die premie iedere maand zo hoog is.
Je hebt gelijk als je stelt dat dit ook van die eindgebruiker kennis vereist. Daarover had ik het toevallig in mijn blog van afgelopen vrijdag nog (https://www.artsenauto.nl/de-juiste-basis/).
Frank van Wijck
9 augustus 2021 / 14:46