Stel uit je winst
Het is vooral die licht ongeduldige toon die ik het meest waardeer in de stukken over winstuitkering in de zorg. Schiet eindelijk een keer op. Het begrip, gecombineerd met een vleugje irritatie, een beetje als een moeder, een puber, en een slaapkamer. “Heb je die winstuitkering nou nog niet geregeld? Hier hebben we toch afspraken over gemaakt? Luister ik ga nu boodschappen doen en als ik terugkom…”
Timing is natuurlijk alles. In de luwte van de formatie heeft de NZA opdracht gekregen om een uitvoeringstoets te doen over het wetsvoorstel om winstuitkering te verbieden. Iets zegt me dat dat rapport na de installatie van het nieuwe kabinet zal verschijnen, en zal concluderen dat verbod op winstuitkering min of meer gelijk zal staan met onrechtmatige onteigening. Die paar miljard, die reserves van de verzekeraars, zijn nou eenmaal van hun (althans, een deel ervan. It’s complicated), ook al betrof het hier een verplichte verzekering. Immers, de autoverzekering is toch ook verplicht?
Het is allemaal volkomen logisch. Door winst te beloven trekken we kapitaal aan van investeerders, die we anders van banken of overheid zouden moeten krijgen, en die geven dat niet meer, dus ja, dan moet je wel, toch? Bovendien staat al een paar jaar op de site van het ministerie dat als winstuitkering onder voldoende strenge voorwaarden gebeurt, er niks mis mee is.
That’s a pretty big if, zeggen ze dan in de film. Want waarom zijn die overheid en de banken minder scheutig met geld? Zou dat iets te maken hebben met de kredietcrisis? Iets met winsten, falend toezicht, tekortschietende regulering en zo? En dan komen we weer bij die good old randvoorwaarden voor de functionerende markt: inzicht in kwaliteit, transparantie, toegang tot de markt en dergelijke. Als we dan toch een klein risicootje mogen benoemen, het gebrek daaraan in combinatie met winstuitkering zou nog weleens tot prijsconcurrentie en dalende kwaliteit kunnen leiden. Of weer volumegroei ipv kwaliteitsgroei. Een beetje zoals in dat grote land waar ze ook al een tijdje experimenteren met winstuitkering. Nou dan wordt mama pas echt boos, want ruim tien jaar na het invoeren van het stelsel hebben we het in de zorg nog steeds niet voor mekaar om onze kwaliteit transparant te maken! (Transparant betekent in dit verband gekwantificeerd, geïsoleerd van context en overdraagbaar. Eitje.) En bovendien, strenge regels weet u wel? Zie bijvoorbeeld de Zorgbrede Governancecode.
3 reacties
Ach.. al heel wat jaren geleden werd geconcludeerd dat de WMg strijdig zou kunnen zijn met Europees recht. Zie rapporten evaluatie WMg en Zvw.
Een rechtszaak zou het einde van de NZA hebben kunnen betekenen maar de polderende zorg koepels wilden dit niet.
Wordt wel grappig als de NZa concludeert dat je winst niet mag uitkeren of beperkt maar wél de huisartsen een “norminkomen” kan opleggen. Meer verdiend is korting achteraf.
G K Mitrasing
1 mei 2017 / 13:55Het is belangrijk onderscheid te maken tussen winstuitkering door zorgverzekeraars en winstuitkering door zorgaanbieders. De risico’s zijn namelijk niet identiek. Anders dan veelal wordt gedacht, zijn de risico’s van winstuitkering door zorgaanbieders relatief beperkt. Voorzover die er zijn, zijn die bovendien nog verder te beperken door goede wetgeving. Zie mijn proefschrift ‘Winst in de zorg. Juridische aspecten van winstuitkering door zorginstellingen’, Sdu 2011.
E. Plomp
2 mei 2017 / 23:03Reagerend op ” Als we dan toch een klein risicootje mogen benoemen, het gebrek daaraan ( het zogenaamde inzicht in kwaliteit ) in combinatie met winstuitkering zou nog weleens tot prijsconcurrentie en dalende kwaliteit kunnen leiden.
Ik zag een interessant interview in de NRC met Douwe Biesma, bestuursvoorzitter van het St. Antonius Ziekenhuis :
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/05/05/we-houden-elkaar-gevangen-in-regelfetisjisme-8694665-a1557403
En wat hij daar zegt, is op zijn minst verontrustend te noemen.
Hij suggereert dat de afvinklijstjes de kwaliteit van zorg in de weg staan:
” Zijn ideaalbeeld is dat je een verpleegkundige ’s nachts wakker maakt en vraagt: waar gaat het nu echt om bij de behandeling van colonkanker (dikkedarmkanker)? En dat hij of zij dan automatisch bijvoorbeeld de naadlekkage noemt. En alle symptomen die daarbij horen. En dat de verpleegkundige daar alert op is en er trots op is dat dat percentage bijvoorbeeld eerst op tien lag en nu op drie bij patiënten die geopereerd zijn. ”
Laat deze uitspraak eens goed op u inwerken.
De verpleegkundige, een professional waarvan wij allemaal afhankelijk zijn, zit in een keurslijf waarin de door de verzekeraar opgelegde afvinklijstjes de uitoefening van zijn/haar beroep ernstig belemmeren.
Naadlekkage !
En de collega verpleegkundige is zijn/ haar tijd bezig met afvinklijstjes .
Hoeveel rollen toiletpapier per patient per jaar en zo.
( Een IGZ melding waard, lijkt mij.
Ware het niet dat de IGZ…….
Ach, laat maar. )
E.Kriek
6 mei 2017 / 23:00