Stijgende temperatuur

Op het moment dat ik deze column schrijf, is het 1 januari. In deze periode zweef ik altijd tussen nostalgie en weemoed naar hetgeen voorbij is en de hoop op verfrissing en nieuw elan van dat wat komen gaat. Het belooft een enerverend jaar te worden! De eerste verkiezingsdebatten zijn op het moment dat u dit leest al gevoerd en je hoeft geen helderziende te zijn om te voorspellen dat zorg een thema is dat hoog op de politieke agenda’s staat.

Ik moet ervoor waken dat mijn enthousiasme en zin in het komende jaar zullen stokken. Er zal immers weer veel herkenbaars de revue passeren. De bekende tegenstellingen tussen de politieke partijen, toenemend verwoord in pakkende slagzinnen van 140 tekens en steeds meer gericht op de persoon in plaats van het standpunt, zullen het debat domineren. De te verwachten agitatie vanuit de maatschappij inclusief alle belangengroeperingen in de zorg, zal luid klinken in de media. Men betrekt opnieuw het eigen domein, graaft de loopgraven wat dieper uit en maakt zich klaar voor de strijd.

Ik hoop op nuance, op het debat met open vizier, op minder gestold wantrouwen

Ik hoop op de nuance, op het debat met open vizier, op intenties van een hogere orde dan die van de eigen achterban. Op initiatieven van samenwerking, op geven en niet alleen maar nemen. Op minder gestold wantrouwen en meer tekenen van herstel van vertrouwen.

Wellicht tegen beter weten in hoop ik dat komend jaar een ander jaar wordt dan voorgaande jaren.VvAA neemt zich voor met positief elan een verbindende en ondersteunende rol te spelen in dit krachtenveld. Dat de temperatuur in de arena zal stijgen, is niet erg. Hitte is nodig om gestold wantrouwen te laten smelten, mits zorgvuldig en met beleid toegepast!