Te smalle benadering
Dat Patiëntenfederatie Nederland, Ieder(in) en MIND in het licht van het aanstaande Tweede Kamerdebat over de begroting van het ministerie van VWS voor 2024 waarschuwen dat mensen hun zorgkosten niet meer kunnen betalen, is begrijpelijk. Het is zorgwekkend als mensen noodzakelijke zorg gaan mijden omdat ze vrezen dat ze zich de kosten ervan niet kunnen veroorloven.
Toch is het een vraag om aandacht waar een wat ongemakkelijk randje aan zit. Het is te smal ingestoken, het verbijzondert immers de zorg. En dat is voeding voor politieke partijen die op basis daarvan wetsvoorstellen doen die het weliswaar goed doen bij hun achterban, maar die de problemen van de mensen om wie het gaat niet bij de wortel aanpakken.
‘Doen alsof dit probleem een exclusief zorgprobleem is, doet deze mensen geen recht’
Het punt is dat mensen niet slechts alleen maar hun zorgkosten niet meer kunnen betalen. De mensen voor wie dit geldt, zijn de mensen die niet meer kunnen rondkomen van wat er op hun bankrekening binnenkomt. Die mensen hebben ook problemen om de huur te betalen, om de kinderen een gezond ontbijt te geven voordat ze ze naar school sturen, om alle rekeningen te betalen die ze maandelijks binnenkrijgen.
Net doen alsof dit probleem een exclusief zorgprobleem is, doet deze mensen geen recht. En alleen voor die zorgkosten aandacht vragen, gaat in een Tweede Kamerdebat over de begroting van het ministerie van VWS hun problemen niet oplossen. Dat horen de Kamerpartijen die dat debat aangaan trouwens ook te begrijpen. Helaas merken we daarvan in de uitkomst van zulke debatten te weinig.