Tech in de zorg (3)

Sensoren, beeldzorg, robotica, serious gaming, apps, AI; er wordt steeds meer technologie toegepast in de zorg. Arts en Auto was benieuwd naar uw ervaringen. Hoe verlichten technologische hulpmiddelen uw werk? Maar ook: wat zijn de valkuilen en belemmerende factoren bij de inzet hiervan?

Vier collega’s vertellen. Deze keer:

Longarts P. van der Valk

“Pa, je kunt helemaal niet typen”, zegt mijn zoon, radioloog. “Waarom gebruik je geen spraakherkenning?” Ik zie haastig gemaakte opnamebrieven met teksten als “patiënt werd opgenomen, kreeg een infuus en ontslagen”, omgeven door een diarree van copy-paste lab- en röntgenuitslagen. Zelf stoeide ik altijd heftig met de tijd om de poli-patiënt voldoende aandacht te geven. Bij zijn vertrek uit de kamer typte ik nog onhandig snel mijn verslag.

‘Sneller dan de snelste typist’

Collega’s vertellen vol trots dat ze blind kunnen typen, maar dat is echt wat anders dan blind communiceren: wat een onrust geeft dat typen. Patiënten durven niets meer te vragen, het voelt bij hen als een tikkende klok. We hebben ons laten ombouwen tot typefeuten!

Waarom geen spraakherkenning? Binnen één week typt het systeem sneller dan de snelste typist, maakt geen fouten meer, is volledig, ook de ‘geen-vragen’ komen in een prachtig volledig dossier (geen tekenen van… etc.), inclusief de medicatie. En de patiënt luistert mee hoe je aan het eind van het consult je bevindingen razendsnel en volledig inspreekt. Af en toe met commentaar dat dat niet bedoeld wordt. Het was voor mij een verademing. Ik heb nog nooit een patiënt gehoord die een tikkende dokter als positief ervoer. Ga in discussie met je organisatie en laat het systeem voor je typen.”