Tijd voor actie

Twee berichten in een paar dagen tijd die allebei nadrukkelijk dezelfde boodschap uitstralen: er moet wat gebeuren. Eerst de Nederlandse Zorgautoriteit, die stelt dat ‘meer actie nodig is voor juiste zorg op de juiste plek’. En een paar dagen later de Hospital Leadership Academy die de boodschap afgeeft dat het verandertempo in de zorg te laag ligt om de uitdagingen van kostenstijgingen, vergrijzing en krapte op de arbeidsmarkt aan te kunnen.

Over die kostenstijging berichtte vorige week ook het Centraal Bureau voor de Statistiek. Je kunt je afvragen of het terecht is om kinderopvang tot de zorg te rekenen, maar dat doet aan de kernboodschap van het bureau weinig af.

In zijn huidige vorm is de zorgsector niet toekomstbestendig

Directeur gezondheidszorg van de Rabobank Michel van Schaik vat de situatie helder samen als hij stelt dat de zorgsector in zijn huidige vorm niet toekomstbestendig is. Headhunter Jochem Overbosch van Odgers Berndtson plaatst een interessante kanttekening bij de discussie door te stellen dat de verandering uiteindelijk van de patiënt zal komen, omdat die veel meer regie zal gaan voeren over wat goed genoeg is. Dat lijkt mij wishful thinking, want met die verwachting gaat hij voorbij aan het verschil tussen de verzekerde en de patiënt. De verzekerde zal bij verdere premiestijging – een onontkoombaar gegeven als we op dezelfde voet doorgaan – inderdaad gaan steigeren. Maar de patiënt zal zeggen: ‘Ik ben er toch voor verzekerd’ en dus bij ziekte stellen dat het onderste uit de kast moet wordt gehaald.

Het Uber-moment waarover Overbosch het heeft zie ik er dus nog niet zo snel van komen. Tenzij het het moment is waarop de verzekerde tegen de patiënt met een ‘eigen schuld’-ziekte zegt: ‘Zoek het zelf maar uit, daar betaal ik niet aan mee’. Maar dat lijkt me niet het type Uber-moment waarop we moeten wachten.

Delen