Transparantie

De conclusie van de Nederlandse Vereniging van Kankerpatiëntenorganisaties, dat patiënten vijftien jaar na invoering van de Zorgverzekeringswet nog steeds onvoldoende weten over de expertise die een ziekenhuis in kankerbehandeling biedt, kan nauwelijks verrassend genoemd worden.

Deze zin uit de berichtgeving van Skipr over dit onderwerp verklaart waaróm niet: ‘Sinds de invoering van de Zvw zijn ziekenhuizen verplicht om transparant te zijn over hun kwaliteitsinformatie’. Een mooie opdracht, maar die kwaliteitsinformatie verzamelden ze in 2006 nog amper. Laat staan dat ze die onderling met elkaar vergeleken. Van informatie over de kwaliteit zoals de patiënt die ervoer was al helemaal geen sprake.

‘Opdracht aan zorgverzekeraars – zorg inkopen op basis van prijs én kwaliteit – was aanvankelijk gedoemd te mislukken’

Dit verklaart ook meteen waarom de opdracht aan de zorgverzekeraars bij de start van de Zvw – zorg inkopen op basis van prijs én kwaliteit – aanvankelijk gedoemd was te mislukken. Toen de verzameling en vergelijking van die kwaliteitsinformatie eenmaal op gang begon te komen, werd die in eerste instantie bovendien alleen intern gebruikt. Op zich begrijpelijk, want op het moment dat die informatie breder gedeeld wordt, krijgt hij ook gevolgen voor de zorgcontractering. Kortom: het ging allemaal niet zo snel en vijftien jaar is zo voorbij.

Eén aspect van de ontwikkeling is wel opvallend, namelijk dat patiëntvertegenwoordigers zich in het tripartite overleg – bepalend voor de mate van transparantie van ziekenhuizen – niet ondersteund voelen door de ziekenhuizen maar wel door de zorgverzekeraars. Dit past niet in het beeld dat een aantal mensen hebben van de rol van de zorgverzekeraar in ons stelsel.