Trots
Bijna twee jaar geleden sloot ik mijn wekelijkse blog voor Arts en Auto af. Na zeven jaar schrijven over ervaringen uit de zorg merkte ik dat sommige issues steeds terug kwamen. Veel signalen uit het zorgveld over onderbetaling, regeldruk en bovenmatige administratie zijn niet goed opgepikt. De gevolgen zijn dagelijks voelbaar.
Toch vul ik vanaf nu weer graag dit blog. Onze kinderen gaven het zetje hiervoor. Tijdens een gezellig samenzijn vierden we als gezin dat ik veertig jaar mijn praktijk voor logopedie run. Ik gaf aan dat ik dankzij mijn collega’s naast praktijkhouder ook nog andere rollen heb kunnen vervullen.: ik was docent, gaf cursussen en workshops en kon mijn blog schrijven. Toen ik aangaf dat ik dat laatste altijd heel leuk heb gevonden, vroegen ze waarom ik het dan niet meer deed? Die vraag was de aanleiding om tot actie over te gaan. En zie hier mijn comeback.
Aan het feit dat ik al zo’n lange tijd als logopedist werk in mijn praktijk wilde ik niet veel ruchtbaarheid geven. Mijn kinderen hadden echter in het plaatselijk weekblad als verrassing een advertentie geplaatst met de woorden: ‘Dienie, wij zijn trots op jou’. Dat deed me meer dan ik verwacht had en bracht daarnaast vele leuke reacties teweeg. Daaruit bleek dat men mijn inzet in al die jaren voor goede logopedische zorg erg belangrijk vond. Ook collega’s en oud-collega’s spraken hun waardering uit.
‘Het blijft belangrijk het mooie, maar ook het moeilijke van ons vak te benoemen’
Ik was nog benieuwd of er misschien ook een zorgverzekeraar was die er een kaartje aan zou wagen voor al die tijd dat ik me met hart en ziel en deskundigheid had ingezet voor hun klanten. Ze zijn erg goed in data verzamelen en in overal een percentage of index aanhangen, maar dit heuglijk feit werd gemist. Mijn laatste blogbericht sloot ik af met vertrouwen in de toekomst voor ons vak. Dat is helaas niet waar gebleken, want de problemen zijn groot.
Het blijft belangrijk het mooie, maar ook het moeilijke aan ons vak te noemen. Af en toe komt de kwaadheid en het onrechtvaardigheidsgevoel naar boven wanneer ik zie hoe er met ons als zorgverlener wordt omgegaan. Daarnaast zijn er de waardevolle momenten met de patiënten en met collega’s in en om de zorg. De avond voor ons gezinsfeestje droomde ik dat ik nu onderhand wel moest stoppen met werken. Ik werd bezweet en boos wakker want ik ben nog helemaal niet klaar met mijn superbaan.
8 reacties
Je doet goed werk en met jouw bevlogenheid en liefde voor je vak komt het helemaal goed. Ik begrijp je ergernis over de regelgeving en bureaucratie maar daar loopt onze hele maatschappij op vast. We moeten weer trots worden op onze zorgverleners en hun de credits geven die ze verdienen. Gefeliciteerd met je jubileum en gewoon dòòrgáán.
Antoon Driessen
18 november 2021 / 11:58Dankjewel! Fijn dat je reageert Antoon onder dit blog. Regelgeving en bureaucratie zijn inderdaad aan de orde van de dag in de maatschappij. Als professionals blijft het belangrijk aan te geven waar en van wie de regels overbodig zijn en zelfs belemmerend werken. Administratie en verantwoording horen bij ieder vak, maar over-controlerend bezig zijn werkt niet en is zelfs contra-productief.
Dienie Koolen
18 november 2021 / 13:33Leuk om dit te lezen, Dienie. Je bent nog altijd bevlogen en strijdbaar. Dat houdt je gaande en geeft energie.
Ruud Nannes
18 november 2021 / 17:10Dag Ruud, wat ontzettend leuk om een bericht van je te lezen. Vanuit de commissie PR en Communicatie van de NVLF hebben we samen vele projecten uitgevoerd en vergaderingen belegd met steeds de positie van de logopedisten in het vizier. We hebben samen veel informatie over het vak gedeeld en hebben beide onze blik op de beroepsvereniging zien veranderen. Dank voor je mooie woorden.
Dienie Koolen
18 november 2021 / 17:31Wat fijn Dinie dat je weer gaat schrijven en schrijft. Ik heb je stukjes altijd met veel plezier gelezen. En ga dat nu dus weer doen. Dankjewel collega voor het op een positieve manier uitdragen van ons vak.
Hannie Boevink
18 november 2021 / 18:27Leuk dat je weer verder gaat met de columns, ik lees ze graag. Die waardering van de zorgverzekeraar mis ik ook. Er kan nog geen kerstkaart van af. Al ruim dertig jaar help ik hun klanten en meestal naar volle tevredenheid. Waarom nooit eens waardering daarvoor?
Marjan Rep
18 november 2021 / 22:59Dank voor alle reacties hier en op andere plekken. Voel je vrij om ervaringen te delen onder het blog , Dat kan vanuit je rol als patiënt, zorgprofessional, verzekeraar, beleidsmaker, docent of elke andere rol rondom de zorg. De Argumentenfabriek heeft het programma (Ont)regel de Zorg geëvalueerd en nog steeds blijken we 30-40% tijd aan administratie te besteden en lees ik te weinig over de lastendruk omtrent de zorginkoop en de druk van nieuwe wetgeving. Natuurlijk zijn er ook andere onderwerpen interessant zoals hoe jij je jubileum hebt gevierd of had willen vieren. Ik hoop op veel reacties en genuanceerde discussies vanuit verschillende gezichtspunten. Alvast dank.
Dienie Koolen
21 november 2021 / 09:42Mooi om te merken dat je je blog weer hebt opgepakt Dienie, ik las -en lees- het altijd! Problemen blijven hetzelfde, maar ook mijn passie voor dit mooie vak blijft bestaan. En waar ik eerder ook bedacht had om mijn 25 jarig jubileum als praktijkhouder van een logopedische praktijk geruisloos voorbij te laten gaan, heb ik in augustus toch samen met mijn team besloten om toch een feestweek te organiseren. Aandacht voor ons vak is nooit verkeerd. Kleine presentjes voor elk kind en ouder, taart voor betrokken schoolteams of collega’s in gezondheidscentra, het deed mij goed om te trakteren! Erg genoten van de reacties van ouders, waardoor ik ook echt stil ben gaan staan bij dit feit. Helaas geen felicitaties van een zorgverzekeraar, maar wij gaan lekker nog even door!
Marian Tellers
2 december 2021 / 21:11