Tussen droom en daad

‘De overheid moet ervoor zorgen dat medisch specialisten in loondienst komen’, luidt de openingszin van een nieuwsbericht van de Telegraaf van gisteren. Het is de vraag hoeveel speelruimte de overheid heeft om dit te bewerkstelligen. Denk in dit verband even terug van de actie van Edith Schippers van een kleine twee jaar geleden om de medisch specialisten met een beloning van in totaal 100 miljoen euro te verleiden tot loondienst. Een faliekante mislukking, want van de tienduizend vrijgevestigde medisch specialisten gingen slechts 560 op haar aanbod in.

Nog 9.440 te gaan dus, en daaraan verandert een Kamermeerderheid die vindt dat ook die 9.440 medisch specialisten in loondienst moeten komen heel weinig. De trukendoos is immers tamelijk leeg. Stellen dat het ziekenhuis de enige opdrachtgever is van de medisch specialist en dat die dus volgens de terminologie van de Belastingdienst helemaal geen ondernemer is bijvoorbeeld, werkt niet. De stelling dat niet het ziekenhuis maar de patiënt de opdrachtgever is, is goed verdedigbaar. Jonge klaren alleen loondienst aanbieden dan? Dat is nu juist sinds de oprichting van het medisch specialistisch bedrijf weer lastig.

Pia Dijkstra (D66) heeft zonder meer gelijk als ze stelt dat het onwenselijk is dat de medisch specialisten eigen eilandjes vormen binnen de ziekenhuizen. Het is dan ook heel sympathiek dat zowel deze partij als PvdA, SP, CU en GL in hun verkiezingsprogramma’s hebben opgenomen dat hier een einde aan moet komen, en dat ook de PVV bij monde van Reinette Klever zich bij dit voornemen aansluit. Maar we weten allemaal wat goede voornemens en verkiezingsbeloften waard zijn.

Delen