Tweesprong

Werkgevers in de zorg zeggen moeilijk te kunnen inschatten wat de komende vijf jaar de vraag naar personeel zal zijn. Dit concludeert het Nivel op basis van onderzoek dat ze in opdracht van het Capaciteitsorgaan uitvoerde.

“Spoiler: het gaat ze niet lukken.”

Werkgevers hebben slechts een globaal beeld van de verwachte functiesamenstelling over vijf jaar. Ze weten niet goed hoe ze de veranderende zorgvraag vanuit de samenleving en de ontwikkelingen binnen de sector of het beroep zelf moeten inschatten.

Kort door de bocht gesteld kunnen werkgevers hiermee twee kanten op: de verkeerde en de goede. De verkeerde is doorgaan op de ingeslagen weg. Uitgaan van een alsmaar groeiende zorgvraag vanuit de samenleving en daarvoor een maximaal zorgaanbod ontwikkelen.

Spoiler: het gaat ze niet lukken. Het geld zal niet eens het grootste probleem zijn. Verzin een zorgaanbod en er ontstaat vraag naar. Al zal dit wel leiden tot tweedeling, want lang niet alles zal voor iedereen financieel haalbaar zijn. Maar afgezien daarvan: het personeel is er simpelweg niet.

Doorgaan op de ingeslagen weg is dus een doodlopende weg. Dit betekent dat werkgevers noodgedwongen alleen nog maar de goede kant op kunnen. De uitgangspunten van Passende zorg kunnen hen hierbij enige richting geven. Daar lezen we: ‘Het gaat om een ommezwaai in ons denken over zorg. Minder focus op ziekte en behandeling en meer inzet op gezondheid en wat iemand wel kan’. 

Daar moeten functieprofielen bij te schetsen zijn. En het laat ook zien dat in de toekomst rationeler zal worden omgegaan met de zorg. Niet alles zal nog ‘zorg’ heten dat we daar nu als vanzelfsprekend onder rekenen.

Ook dat is voor werkgevers in de zorg een onontkoombaar gegeven waarop ze hun beleid (ook hun personeelsbeleid) zullen moeten aanpassen.

Delen