Uit de kast komen
Eindelijk kunnen de zomerkleren uit de kast. Tot mijn verbazing trof ik in de kast ook nog winterkleren aan waarvan ik het bestaan niet meer wist. Dit heb ik ook weleens bij schoenen die ik te goed opgeborgen heb. Wanneer ze in het zicht liggen is het rommelig maar uit het zicht worden ze vergeten.
Hier moest ik aan denken toen ik las dat een oude therapiemethode weer in ere was hersteld. Een crème uit 1950 tegen huidkanker zou de zorg miljoenen kunnen besparen en bleek net zo effectief te zijn als de moderne technologie. Dit bleek uit een recent bericht in The Lancet Oncology vanuit onderzoek van een dermatologe in opleiding vanuit Maastricht UMC+.
Ik herken dat bij mijn behandelmateriaal ook. Af en toe kom ik spullen tegen die een zeer goede staat van dienst bewezen hebben. Ze zijn echter in vergetelheid geraakt, mede door de plek ergens onder in een kast.
Ik zie in het magazine Arts en Auto vaak mooie foto’s van praktijken. De inrichting ziet er picobello uit en het geheel heeft soms een nostalgische uitstraling, soms modern. In onze praktijk gebruiken wij veel boeken en oefenmateriaal en mijn medewerksters vragen herhaaldelijk om dichte kasten. Dat geeft inderdaad meer rust. Ik ben echter dan bang dat ik materiaal vergeet te gebruiken dus open kasten blijven nog even aanwezig.
Zou het een oplossing zijn wanneer ik, net als op de iPadschool, het behandelmateriaal zou vervangen door een tablet zodat je al het materiaal bij de hand hebt? (Het woord ‘tablet’ blijf ik trouwens een vreemde naam vinden gezien mijn werk in de gezondheidszorg.) We gebruiken de tablet zeker voor het aanleren van ondersteunde communicatie en oefeningen voor taalbevordering, spraak- of luisteroefeningen. Ik verbaas me er nog steeds over hoe gemakkelijk jong en oud de bediening ervan vindt. De mogelijkheden worden elke dag uitgebreid. Ook voor het maken van foto’s van gebitten van kinderen voor en na de logopedische slikbehandeling en voor filmpjes van bijvoorbeeld de communicatie tussen ouder en kind is de tablet een perfecte oplossing.
We maken echter ook nog gewoon gebruik van een werkboek met oefeningen en ik pak ook nog regelmatig materiaal uit de kast. Het kind oefent dan tegelijkertijd zijn oog-handcoördinatie en beweegt in de ruimte. Ik moet er dan wel voor zorgen dat het materiaal op een zichtbare plek ligt zodat het mijn kast ook nog eens uit kan komen. Vanuit 1950 zal er denk ik niet zo veel meer boven water komen, maar je weet maar nooit.
