Vakantieverhalen

De specialist van mijn moeder is op vakantie geweest naar Curaçao. Niet dat mijn moeder daarnaar vroeg maar toen ze tijdens een oogoperatie in volle bewustzijn op de operatietafel lag, hoorde ze dit de arts vertellen aan zijn teamleden. Er volgde een geanimeerd gesprek over duiken en leuke adresjes om eens te bezoeken. Na de operatie vroegen de assistentes aan mijn moeder of ze nog opmerkingen had. Ze gaf aan dat ze het niet prettig had gevonden dat ze onvrijwillig deelgenoot werd van een vakantiegesprek en dat ze liever had dat het team zich concentreerde op de operatie. Ze kon elk tangetje waarnemen dat op haar oog afkwam en hoopte steeds dat de artsen goed bij de les bleven.

Het is een pluspunt dat er gevraagd werd naar haar bevindingen. De assistentes gaven aan dat ze de reactie van mijn moeder zeker zouden overbrengen maar zeiden ook dat sommige mensen het juist prettig vonden wanneer er wat gekletst werd tijdens de operatie. Dan hadden ze het gevoel dat het team vanuit routine werkte.

Ikzelf herinner me een kleine ingreep aan mijn been waarbij ik tussendoor mocht aanhoren hoe het medisch team het weekend was doorgekomen. Ik vond dat niet prettig. Maar dat de anesthesist later op de recovery denigrerend opmerkte dat hij voor ‘n paar prostaatjes naar het ziekenhuis moest komen, vond ik helemaal ongepast en was denk ik zeker niet voor mijn oren bedoeld.

Als logopedist bespreek ik met mijn patiënten ook het weekend of de belevenissen tijdens de vakantie. Het is dan echter veelal de patiënt die praat en niet zozeer ikzelf. Tijdens het spreken beluister ik dan meteen de stem en spraak en de zinnen die gemaakt worden. Alle ins en outs van mijn eigen vakantie gaan dan niet over tafel. Die bewaar ik voor mijn collega’s in de koffiekamer.

Vakantieverhalen wil je delen. Maar is de operatiekamer daar nu het meest geschikt voor of toch de koffiekamer? De oogoperatie van mijn moeder is overigens goed verlopen. Een uitgeruste arts heeft toch zo zijn voordelen!