Valentijn?

Vier huizen bij mij vandaan woont een bejaard echtpaar. Zij werd de afgelopen jaren meerdere keren getroffen door een beroerte. Hierdoor is haar kortetermijngeheugen ernstig aangetast. Een bezoeking voor haar man. Hoe moeilijk moet het zijn om samen te leven met je geliefde die zichzelf niet meer is. En die honderd keer op een dag hetzelfde aan je vraagt. Hoe voorkom je dat je boos wordt omdat ze geen remmingen meer kent en alles zegt wat in haar opkomt? De buurman zegt dat het leven voor hem niet meer hoeft.

Wellicht voert u in uw medische praktijk ook regelmatig gesprekken over het levenseinde. Zware kost, die u ongetwijfeld zo nu en dan aan het denken zet. Belangrijk daarbij is dat het niet bij nadenken alleen blijft. Natuurlijk is het confronterend om bezig te zijn met uw eigen sterfelijkheid. En hoe dichterbij het lijkt te komen – door het klimmen van de jaren, of omdat u ziek bent – hoe zwaarder het vaak blijkt te zijn om serieuze stappen te zetten op dit gebied. Toch kan het ook juist een rustgevende gedachte zijn dat u goed heeft vastgelegd wie beslissingen voor u mag nemen op het moment dat u dat zelf niet kan, bijvoorbeeld omdat u in een coma ligt. Dat doet u in een levenstestament. In deze notariële akte legt u vast of u gereanimeerd wilt worden, maar ook wie uw onderneming beheert en het bewind voert over uw bezittingen als u daartoe tijdelijk niet in staat bent. Of wie voor uw man of vrouw zorgt als u in zelf in het ziekenhuis ligt, zoals vorig jaar het geval was bij de buurman.

Met een levenstestament geeft u uw naasten een duidelijke leidraad. Ook dat is liefde. Niet pril, niet stil, maar ware liefde.