Verkeerstorens

Het voorbeeld is goed gekozen, want iedereen in de zorg zal het herkennen: ‘Patiënten die bijvoorbeeld een verpleeghuisbed nodig hebben, krijgen soms noodgedwongen een ziekenhuisbed toegewezen’. Minister Ernst Kuipers wil dit probleem aanpakken door de schaarse capaciteit in de acute zorg centraal te coördineren.

De gemiddelde sociale-media-reactie op het plan is een snerend “Wel ja, zet er maar weer een laag tussen. Of dat helpt”. Het zou de zorgverleners in ieder geval wel moeten helpen. De zorgverleners dus die zich nu op diezelfde sociale media zo vaak beklagen over het feit dat ze uren aan de telefoon zitten om een plekje voor iemand te vinden. Dat hoeven ze met de komst van de coördinatiecentra niet meer te doen, want dat gaat iemand op zo’n centrum van ze overnemen zodat ze zelf gewoon verder kunnen met hun eigen werk.

‘Uren aan de telefoon zitten om een plekje voor iemand te vinden hoeft met de komst van coërdinatiecentra niet meer’

Gebrek aan capaciteit blijft er natuurlijk, daar heeft de vereniging van spoedeisendehulpartsen gelijk in. De minister ontkent dat ook niet. En hij gaat het met deze coördinatiecentra echt niet oplossen. Maar als deze ‘verkeerstorens voor de zorg’ zoals hij ze noemt een rol kunnen spelen om een belangrijk en nu tijdrovend aspect van de zorg gestroomlijnder te laten verlopen, is dat wel winst.