Versmelting met Google

“Glass, take a picture.” Zo commandeer je de camera, die in de nieuwe Google-bril zit ingebouwd. Een seconde later staat de foto op Twitter of Instagram. Google Glass ziet eruit als een wielrenbril, maar binnenin is een soort smartphone ingebouwd. Je kunt de bril met je stem bedienen, maar ook door langs het montuur te wrijven. Het beeldschermpje zie je via een prismaatje in de hoek van het glas. Er zitten een microfoon in, een luidsprekertje en gps.

De nieuwe generatie computers komt ons dichter op de huid. Google Glass komt over een jaar op de markt. Nu al zijn er horloges met ingebouwde e-mail, zodat je die ongemerkt kunt lezen (bijvoorbeeld getpebble.com). Tegelijkertijd kan zo’n apparaat je polsslag in de gaten houden of je prestaties tijdens het sporten live vergelijken met anderen.

De computer komt steeds dichter op de huid

Het zijn allemaal nog speeltjes, maar het wordt snel beter. Dat gaat een grote verandering brengen. Computers en smartphones eisten tot nu toe 100 procent aandacht. Kijk maar hoe iemand zit te facebooken in de bus. Het beeldscherm absorbeert volledig. Dat merkt u vast ook als u met een patiënt wilt praten terwijl u zijn dossier op de pc raadpleegt. De computer degradeert al het andere tot nevenactiviteit.

Als straks de computer op de neus of om de pols zit, wordt het apparaat minder opdringerig. U kunt in de Google-bril een boodschap lezen terwijl u midden in een gesprek zit. De computer als vanzelfsprekend onderdeel van de omgeving. Als u naar een gebouw kijkt, ondertitelt de bril: ‘Stadsschouwburg, gebouwd in 1894’. Met daarna de voorstelling die vanavond draait. Of de bril waarschuwt discreet dat u linksaf moet slaan. De computer wordt zo een verlengstuk van de zintuigen. Een stap op weg naar de cyborg, de samensmelting van mens en machine. Althans, zolang het netwerk er is. ‘Can’t reach
Google right now’ voelt straks als een amputatie.