Verwachtingsmanagement

Twee voorspellingen komen uit. Zorgverzekeraar DSW is traditiegetrouw de eerste die de nieuwe premie voor het komende jaar bekendmaakt en het premiebedrag gaat inderdaad fors omhoog. Bij deze zorgverzekeraar 8,2 procent maar liefst, naar 149 euro per maand.

Volgens bestuursvoorzitter Aad de Groot vraagt de stijging (en de verwachting van nog veel verdere stijging in de komende jaren) om “fundamenteel andere keuzes in de manier waarop we ons zorgstelsel hebben vormgegeven”. De SP sprong via X meteen bovenop dit nieuws door wederom te pleiten voor het al jaren niet van de grond komende Nationaal Zorgfonds. Gelet op de primaire oorzaken die DSW zelf aanwijst voor de forse premiestijging kan iedereen bedenken wat dit zou opleveren.

De premiestijging is namelijk vooral toe te schrijven aan hogere personeelskosten en meer en duurdere behandelingen. Dat zijn zaken die een ander stelsel niet oplost, want een ander stelsel zorgt er niet voor dat ineens meer mensen kiezen voor werken in de zorg of dat er een einde komt aan geld kostende zorginnovatie. Het zal daar ook niet meer financiële ruimte voor creëren, al helemaal niet op de korte termijn.

‘Maar aan ons ligt het wel, ook’

Het feit dat die premiestijging primair wordt veroorzaakt door personeelskosten en medische behandelingen zegt ook iets over de framing dat de zorg vooral duur is door mensen aan in plaats van in de zorg. Dit is een handig excuus voor mensen om te kunnen zeggen: zie je wel, aan ons ligt het niet. Maar aan ons ligt het wel, ook. Zo lang wij als verzekerden de laagste premie willen en als patiënt eisen dat álles uit de kast wordt getrokken, en ook voor de oplossing van sociale problemen naar de zorg kijken, zijn we zelf een bepalende factor in die stijgende zorgpremie.

Delen