Voor een hummeltje
Wat ben je toch een schattig hummeltje! Veel kleiner nog dan ik mij had voorgesteld. Een minimensje, verdwaald in een veel te groot ledikant. Gewikkeld in een dik dekentje dat als een mantel om jou heen is geslagen. Tussen het wit verschijnt een knuistje, een heel klein knuistje. Twee of misschien wel drie mutsjes over elkaar bedekken jouw hoofd tot aan de oogrand. Van jouw zwarte haartjes is dus niets te zien. Jouw wangetjes ogen als marsepein. Je ligt er heel ontspannen en vredig bij. Het is muisstil, het lijkt alsof de wereld met jou in slaap is gedommeld.
Onze dochter zat op een openbare basisschool. Maar omdat een vriendinnetje godsdienstlessen volgde, wilde zij dat ook. Daar leerde ze een liedjes over Nineveh, de hoofdstad van het Assyrische rijk en ooit de grootste stad van de wereld. In de 8ste eeuw voor Chr. bekeerde de profeet Jona de bevolking. Zo ontkwam de stad aan de toorn van God. Nineveh is nu een ruïnestad bij Mosul (Irak), dat in het gelijknamige gouvernement ligt. Eén van de negen districten van het huidige Nineveh is Al-Ba’aj. Daar zijn jouw ouders geboren. Ze zijn gevlucht voor IS.
Het is alsof het jou moeite kost om de oogjes te openen. Soms gaan de oogleden heel even een beetje omhoog om daarna weer snel te sluiten. Omdat het netvlies van jouw ogen nu nog louter uit staafjes bestaat, zie jij de wereld – vooral van heel dichtbij – als een zwart-witfilm. Staafjes zijn gevoelig voor licht. Dat verklaart misschien waarom je zo voorzichtig jouw oogjes opent. Maar na ongeveer drie kwartier lijk je mij echt aan te kijken. Wie tijdens een stikdonkere nacht zijn blik hemelwaarts richt, kijkt het verre verleden in. Jouw pupillen hebben dezelfde kleur.
Jouw papa en mama zijn thuis en niet zoals jij in een ziekenhuis geboren. Hun ouders leefden te midden van kinderrijke gezinnen met een schat aan kennis over bevallingen en kraamzorg. Jouw ouders worden weliswaar begeleid door een verloskundige en kraamverzorgster maar staan er verder alleen voor. Ze houden zich strak aan het voorgeschreven protocol. Elke drie uur – dus achtmaal op een dag – wordt jouw temperatuur gemeten en mag je drinken. Je zult weten dat je in Nederland bent geboren! Nieuw leven hier begint met meermaals onderbroken nachten.
“De armzalige omgeving waarin jij als vertederende baby jouw leven start wordt gecompenseerd door liefde en zorg van een papa en mama, die mét jou zijn herboren”
Voor jou geen vrolijke babykamer met overgeschilderde muren, nieuwe gordijnen en een snoezige babylamp aan het plafond. Jouw leven begint in een bunkerachtige woning op een voormalig terrein van het leger. Wanneer gedurende de komende drie maanden kegeltjes in jouw netvlies tot ontwikkeling komen en kleurenzien mogelijk wordt, zul je ontdekken dat jouw wereld legergroen is. En zolang de stokoude bruine gordijnen voor het raam hoog in de muur zoals nu gesloten blijven, zul je het moeten doen met schamel licht van een TL-buis.
De armzalige omgeving waarin jij als vertederende baby jouw leven start wordt gecompenseerd door liefde en zorg van een papa en mama, die mét jou zijn herboren en een nieuw leven tegemoet gaan. Ik streel jouw tot vuist gebalde handje dat zich ontspant en aanschouw vol verwondering jouw minuscule vingertjes. Jij opent de oogjes en gunt mij weer een blik in een universum vol mysteries. Mijn gezicht is te ver van jou af om scherp in beeld te krijgen. Ik ben voor jou niet meer dan een wazige contour, die deel uitmaakt van een zotte wereld.
