Vrijwillig het schip in

“Je spreekt met José…”, hoorde ik een paar maanden geleden in mijn gsm. Ik moest even schakelen, want ik ken meerdere José’s. Het bleek één van onze gewaardeerde vrijwilligers op de palliatieve unit te zijn van de instelling waar ik tot mijn pensioen werkte. Ik had haar al een jaar niet meer gezien of gesproken. Of ik geen interesse had om als medisch begeleider een week op ‘De Zonnebloem’ mee te varen, klonk het enthousiast aan de andere kant van de lijn. Ze legde uit, dat enkele Zonnebloem-afdelingen uit onze regio een Rijnreis zouden maken met bijna 70 gasten uit ons verzorgingsgebied. Bij  de voorbereidingen was mijn naam gevallen als een mogelijke medisch begeleider.

Nu, dat enthousiasme stak meteen over en na een korte blik in mijn agenda beloofde ik de bewuste week in november vrij te houden. Komende week is het zover. Door de lage waterstand gaat de reis niet naar Duitsland, maar varen we af naar Antwerpen. Ik verheug me erop en heb – na overleg met de Zonnebloem – met Arts en Auto afgesproken om u te laten meegenieten.

Al vele jaren vaar ik als begeleidend arts met enkele Zonnebloemafdelingen uit Zuid- Limburg mee over de Maas. Dat zijn dagtrips georganiseerd door de lokale afdelingen van de Zonnebloem. De ingehuurde toeristenboot ligt dan een week in Limburg ter beschikking en dan gaan al deze Zonnebloem-afdelingen om beurten een dagje varen.

Ik nam dan een paar snipperdagen op en scheepte mij om 9 uur ’s ochtends in en rond 17 uur waren we dan weer terug aan de steiger. Op de dagtrips is het geen voorschrift dat er een arts meegaat, maar de organisatie vindt het wel prettig voor de gemoedsrust dat er een arts aan boord is.

Wat gebeurt er medisch zo al op zo’n dagtrip op de Maas? Soms iemand met een lage bloedsuiker; de pillen vergeten; of iemand, die zich erg zenuwachtig maakt en waarbij je even dient uit te sluiten of er toch geen somatische probleem een rol speelt. Een hand vasthouden en even pols en bloeddruk controleren zijn dan doorgaans voldoende om de rust te herstellen. Geen grootse geneeskunde, maar je bent meer een soort drijfanker, waardoor de boot mooi op koers blijft. Ik maak tussendoor een paar leuke foto’s en help mee met koffie en thee schenken. Altijd een dag met veel voldoening en… een echte snipperdag!

Ik ben dus vertrouwd met de Zonnebloem. Door de jaren heen heb ik het enthousiasme ervaren van de grote groep (veelal professionele) vrijwilligers, die zich inzet om een dergelijke dagtrip mogelijk te maken. Een degelijke organisatie met goede draaiboeken en, zoals ik al zei, een overvloed aan enthousiasme, waardoor honderden ouderen uit onze regio, die anders nauwelijks de deur uit kunnen, een fijne dag hebben op onze mooie Maas. Ik heb hun enthousiasme leren waarderen en ben ook na mijn pensionering mijn functie van drijfanker blijven vervullen.

Deze keer dus via de Schelde naar Antwerpen. En niet voor één dag, maar voor bijna een week. Daar komt meer bij kijken, dan bij een dagtocht op de Maas. Dan wil de Zonnebloemorganisatie wél een gekwalificeerde arts aan boord hebben.

Zonnebloem01Om me voor te bereiden ben ik op een dinsdagmiddag naar Keulen gereden, want op dinsdagmiddag ligt MPS ‘De Zonnebloem’ altijd in Keulen en vanuit Limburg is dat niet zo ver. In Keulen maakte ik kennis met de boordverpleegkundige, die mij een rondleiding gaf over de prachtig gefaciliteerde boot en me in het kort wegwijs maakte in datgene wat van mij verwacht werd. Op de kade zag ik de gasten zich ontschepen en met hun begeleider vertrekken naar de Altstad van Keulen. En ook hier weer die warmte en dat enorme enthousiasme, ondanks de lange dagen en het vaak vermoeiende duwwerk, want ik geef het je te doen om achter een rolstoel enkele uren door Keulen te sjouwen. Ook nu weer was ik onder de indruk van de degelijke organisatie, de draaiboeken en de kennis en kunde die er aan boord zijn. Van alle gasten is er een keurig dossier en de medische faciliteiten en apotheekvoorziening  zijn prima. Als arts heb ik het weleens met minder moeten doen. Er zitten heel veel goed opgeleide verpleegkundigen en verzorgenden onder de vrijwilligers en met een bijna één-op-één bezetting was ik als specialist ouderengeneeskunde wel een beetje jaloers. Zo’n stafbezetting zou ik in onze verpleeghuizen ook wel willen.

Thuisgekomen heb ik de formulieren ingevuld die iedere vrijwilliger thuis gestuurd krijgt. De Zonnebloemorganisatie weet daardoor precies welke kwaliteiten ze aan boord heeft en er kan zo een evenwichtige begeleidersgroep samengesteld worden. Ook mijn BIG-registratie wilde ze (terecht) weten. En ik ben inderdaad nog steeds BIG-geregistreerd! Tot mijn pensioen heb ik alles keurig bijgehouden en ik mag nu nog 4 jaar mijn mooie vak uitoefenen. Er komt op deze manier weer een nieuwe parel aan mijn toch al zo mooie snoer: scheepsarts op de MPS De Zonnebloem.

Drie weken voor de reis kreeg ik een dikke envelop van de Zonnebloem in de brievenbus met daarin het draaiboek van de reis, de lijst met begeleiders en de gastenlijst. Ook nu weer allemaal degelijkheid vanaf  het tijdstip en het vertrekpunt van de begeleidersbus tot en met de ontscheping zes dagen later. Maandagochtend vroeg vertrekken we vanuit Heerlen naar Arnhem, waar wij ons inschepen op de MPS ‘De Zonnebloem’ enkele uren voordat de gasten aan boord komen.

Ik ben benieuwd! U ook?

Delen