Uitslag VvAA-top 100

^{Beeld | ANP – Marcel Antonisse}

Met overtuiging stemden Arts en Auto-lezers Els Borst (1932-2014) naar de eerste plaats van de top 100. De meest genoemde reden: Borst stond aan de wieg van de ‘nog steeds degelijke euthanasiewet’ en schreef daarmee geschiedenis. Meerdere stemmers noemen haar de beste minister voor volksgezondheid ooit. Ook haar open en eerlijke karakter en haar professionaliteit, gedrevenheid en vasthoudendheid worden geroemd.

^{Beeld | ANP – Robert Vos}

Het is moeilijk voor te stellen hoeveel levens Willem Kolff (1911-2009) met zijn uitvindingen, waaronder de kunstnier en het kunsthart, heeft gered. Tientallen miljoenen, zoveel is zeker. Kolffs erfenis als een van de belangrijkste medische pioniers van de 20ste eeuw is onmiskenbaar, vinden veel Arts en Auto-lezers. En toch is zijn naam buiten de geneeskunde nauwelijks bekend.

^{Beeld | ANP – culture images}

Een erelijst waar je u tegen zegt: als eerste vrouw in Nederland worden toegelaten aan een universiteit, als eerste vrouw worden beëdigd als arts én als eerste vrouw promoveren. Aletta Jacobs (1854-1929) presteert het. Bijna een eeuw na dato inspireert het boegbeeld Jacobs nog altijd. Zo schrijft een stemmer: “Ze bereidde de weg voor alle vrouwelijke artsen na haar.”

^{Beeld | ANP/ Hollandse Hoogte/ Jean-Pierre Jans} 

Deskundig. Integer. Moedig. En ook: een aanpakker, een inspirator en een alleskunner. Het zijn zo maar wat van de kwalificaties die VvAA-leden toekennen aan internist en hoogleraar Marcel Levi (1964). Sinds 1 april 2021 is Levi voorzitter van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) en daarmee boegbeeld van de wetenschap. Daarvoor gaf hij vijf jaar leiding aan verschillende ziekenhuizen in Londen, onder andere tijdens de heftigste pieken van de coronacrisis.

^{Beeld | ANP / Science Photo Library}

Slechts drie Nederlanders wisten ooit de Nobelprijs voor ‘Fysiologie of Geneeskunde’ te winnen. Willem Einthoven (1860-1927) doet dat in 1924, voor de ‘ontdekking van het mechanisme van het elektrocardiogram’, oftewel het ECG. “Met deze uitvinding drukt hij tot op de dag van vandaag wereldwijd zijn stempel op de gezondheidszorg”, zoals een VvAA-lid schrijft.

“Bijna alle veterinairs in Nederland kennen Hans Kooistra“, schrijft een VvAA-lid in toelichting op de stem voor deze hoogleraar diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht. “Hij is altijd enthousiast en probeert bij nascholingen onze hersenen te laten kraken met pittige casuïstiek.” Kooistra, sinds 1990 dierenarts, werd in 1997 erkend als Europees specialist interne geneeskunde van gezelschapsdieren.

^{Beeld | Maartje Brockbernd}

‘Een reddende engel voor dak- en thuislozen en mensen zonder status of verblijfsvergunning’. Zo typeert een VvAA-lid Michelle van Tongerloo (1983), die behalve als huisarts ook als straatarts in de Rotterdamse Pauluskerk werkt. Op sociale media vraagt ze veelvuldig aandacht voor de problemen van haar patiënten, en voor de institutionele en wettelijke obstakels waar ze bij het regelen van hulp tegen aanloopt.

^{Beeld | Rijksmuseum Amsterdam/ Cornelis Troost}

Arts, anatoom, botanicus, scheikundige en onderzoeker Herman Boerhaave was een internationale superster avant la lettre. Als hoogleraar bekleedde hij drie verschillende leerstoelen aan de Universiteit Leiden, de instelling waarvan hij later rector magnificus zou worden. Ook was hij er directeur van de Hortus Botanicus. Boerhaaves lijfspreuk was Simplex veri sigillum, eenvoud is het kenmerk van het ware.

^{Beeld | ANP/ Hans van den Bogaard}

Emeritus hoogleraar klinische biochemie en moleculaire biologie Piet Borst (1934) studeerde geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij in 1969 hoogleraar werd. In de loop van zijn carrière doet hij verschillende ontdekkingen, bijvoorbeeld hoe kankercellen resistent worden tegen chemotherapie. Het belang van zijn baanbrekende kankeronderzoek kan niet worden overschat, vinden verschillende VvAA-leden.

‘De vader van de huisartsgeneeskunde’, zo omschrijft een VvAA-lid Frans Huygen (1917-1998). De in Utrecht geboren Huygen studeert daar in 1943 af, net voor de universiteit wordt gesloten. Nog in de oorlog vestigt hij zich als huisarts in het Gelderse Lent. Vanaf het begin van zijn carrière zet hij zich in voor verdere professionalisering van de huisartsgeneeskunde. Zo is hij in 1956 medeoprichter van het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG).