Waarschijnlijk

Twee berichten in elkaars verlengde. Het ene stelt dat de drukte op de huisartsenposten toeneemt. Het tweede dat huisartsenposten slecht bereikbaar zijn. In het eerste bericht wordt gesteld dat de toegenomen drukte “waarschijnlijk komt door een toegenomen zorgvraag vanuit kwetsbare groepen zoals ouderen en patiënten met psychische problemen.” Wie de woorden van Bianca Buurman, lector transmurale ouderenzorg aan het AMC en de Hogeschool Amsterdam, in ogenschouw neemt begrijpt deze inschatting. “Er is een gapend gat tussen ziekenhuis en thuis”, stelt zij. Maar degene die op het nieuwsbericht op Medisch Contact reageert met de stelling dat we ook te maken hebben met een ‘trend supermarkt huisartsgeneeskunde’ heeft ook een punt. Waarom zou je wachten tot de volgende dag je eigen huisarts weer beschikbaar is als er ook een huisartsenpost is waar je direct met je vraag terecht kunt?

Maar wat ook de oorzaak is, dat toenemende drukte op de huisartsenposten leidt tot moeilijker (telefonische) bereikbaarheid van die posten ligt voor de hand. En 26 minuten moeten wachten op contact of na elf minuten moeten constateren dat de verbinding verbroken wordt, is verre van wenselijk. Toch blijft het moeilijk om op basis van de twee bovenstaande berichten vergaande conclusies te trekken. Is de personele bezetting op huisartsenposten misschien onder de maat? Bellen mensen naar zo’n post zonder dat hier strikt genomen een goede reden voor bestaat? Bellen mensen na twee minuten wachten de spoedlijn? En in hoeveel procent van de gevallen blijkt er dan een goede medische reden te zijn om dit te doen? We weten het niet, we blijven hangen op beelden.

Het wordt tijd voor gedegen onderzoek waaruit verdergaande conclusies te trekken vallen dan ‘waarschijnlijk’, anders zullen we waarschijnlijk nog lang van dit soort berichten blijven lezen zonder dat die tot concrete oplossingen leiden.