Wat kunnen we verwachten?
Zorgkaart Nederland meldt dat er in Nederland vierenvijftig zorgverzekeraars bekend zijn binnen tien concerns. Samen zorgen ze voor vele polissen. Ieder jaar is het weer afwachten hoeveel dit er zijn en welke zorgverzekeraars bij elkaar horen. Veelal weten patiënten niet onder welk concern hun verzekering valt. Ook is niet altijd duidelijk welke prestaties/behandelingen zijn ingekocht. Dit geeft veel onzekerheid.
Per zorgverzekeraar zijn de verschillen in zowel de regels voor zorgprofessionals als de tarieven groot. En toch worden we geacht dezelfde kwaliteit voor iedereen te leveren. Niet tekenen is een optie, ook al wordt dat vanuit wantrouwen, zeer zeker ook vanuit VWS, bemoeilijkt.
Welke prestaties wel of niet worden ingekocht, is een doolhof. Verwijzers, zorgaanbieders en patiënten kunnen er veelal geen wijs uit. Al vaker is aangegeven dat er meer op kosten dan op kwaliteit wordt ingekocht.
‘Voor hetzelfde werk moet ik aan verschillende eisen voldoen’
Het stoort me dat de stijging van de premie geweten wordt aan hogere salarissen, zonder nadere uitleg. De eerste lijn is in afwachting van alle tarieven om te zien of er nu eens stappen worden gezet. Het is te gemakkelijk te stellen dat geld niet de oplossing is voor de problemen in de zorg. Er is een tekort aan personeel, ook in ons vak. Wanneer je meer tijd kunt geven om aan alle regels te voldoen en dus de behandelagenda minder vol kunt maken, is geld wel degelijk een oplossing om mensen te behouden of aan te trekken. Wat lucht in de dag en betaalde tijd voor alle taken!
Een groot kritiekpunt op ons huidige stelsel is dat ik voor hetzelfde werk aan verschillende eisen moet voldoen. En ik moet weten waar iemand verzekerd is om te zien welke behandeling ik mag geven voor welk bedrag. Nu lijkt het wel of ik tien bazen heb die allemaal wat anders willen. Hierover onderhandelen gebeurt niet vanuit de betekenis van het woord.
Onderhandelen is een proces waarin wederzijds afhankelijke partijen met tegenstrijdige en overeenkomstige belangen samen willen werken aan een overeenkomst die voor beide betrokkenen acceptabel en realistisch is.
Regionalisering wordt binnen IZa als oplossing en soms zelfs als verplichting gezien voor zorg in de toekomst. De afspraken met de preferente zorgverzekeraars zouden dan leidend zijn voor alle anderen. Na corona heb ik echter ervaren dat de gezamenlijke afspraken meteen teniet werden gedaan. Elke zorgverzekeraar ging weer zijn eigen gang. Gaan we inderdaad de kant op van meer eenheid in afspraken? Het blijft afwachten. Ik kijk ernaar uit.
6 reacties
Samen met jou kijk ik uit naar één eenvoudig, helder contract.
In 2019 en 2020 heb ik samen met twee collega’s wenscontracten naar alle zorgverzekeraars, VWS, ACM, NVLF en NZa verstuurd waarin de verantwoordelijkheid van betaalbaarheid en voldoende inkoop van zorg tegen kostendekkende tarieven bij de zorgverzekeraars lag en bij de zorgverlener het aanbieden van kwalitatief goede zorg voor dat kostendekkende tarief. Moet ik toevoegen door hoeveel zorgverzekeraars op de wenscontracten is gereageerd met meer dan een nietszeggend, afhoudend bericht?
Ineke Hendriks
4 oktober 2023 / 09:41Ik vrees dat de antwoorden veelal nietszeggend waren terwijl hetgeen jullie vroegen absoluut belangrijk is. Nu zitten we samen met andere professionals in de zorg weer in de contracteerperiode en lees ik alweer berichten van zeer verschillende omgang met ons. En straks krijgt ieder in Nederland weer de onrust van kiezen welke zorgverzekeraar het beste past terwijl de transparantie over inkoop te wensen overlaat. Dat er een prestatie voor een behandeling is, zegt niets over de inkoop en eventuele extra eisen daarbij. En inkoop op kosten ipv kwaliteit maakt procedure onnodig ingewikkeld en lang. Welke van alle polissen zal het zijn? De gevolgen kunnen enorm zijn.
Dienie Koolen
6 oktober 2023 / 14:39Is er wel eens serieus (onpartijdig) onderzoek gedaan naar de toegevoegde waarde van ‘marktwerking’ in de zorg?
peter
7 oktober 2023 / 15:33Er is zeker onderzoek gedaan naar ( gereguleerde) marktwerking in de zorg . En verbeterpunten zijn aangedragen zoals door de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving, auteurs ZowerktdeZorg en in de evaluatie van hoogleraren Jeurissen en Maarse. Zij stellen: ‘Het systeem van marktwerking drukt heel erg op de kosten. Dat kun je succesvol noemen, maar in een vergrijzende samenleving kun je niet blijven knijpen. Dan loop je een keer vast.’ En dat het vooral gericht is op patiënten met één aandoening en de administratieve lasten voor het zorgpersoneel erg heeft verhoogd oa door vele verschillende zorgverzekeraars en aanleveren data.’ Nog steeds durft het ministerie van VWS de nadelen niet aan te pakken. Wat zit hierachter?
Dienie Koolen
8 oktober 2023 / 08:13Er is inderdaad best veel evidence voor een zorgstelsel met de overheid als coordinator.
Er is bijna zero evidence voor de toegevoegde waarde van marktwerking in de zorg.
Het argument van :
” ben ik nu zo slim, of jij zo dom ? ” is NIET evidence based;
ook als je weet dat 193 van de 196 landen NIET hebben gekozen voor de marktwerking.
Dus:
* rapport SP: de zorg is geen markt
* NPO kennis: 2/3 wil ” terug naar het ziekenfonds” ( hoewel de term ” ziekenfonds” een populair frame is gebleken om critici bang te maken) ;
* Prof. Levi in 2018: ” Zo is het uiterst informatief te zien wat het (explosieve) effect is op het aantal ziekenhuisopnames of de opnameduur door verregaande sloop van thuiszorg, verpleeghuiszorg en sociale ondersteuning in Engeland, en dat te vergelijken met de wat minder rigoureuze afbraak in Nederland. Of wat de consequenties zijn voor spoedeisende-hulpbezoek van een redelijk functionerende eerstelijnszorg in Nederland vergeleken met een toenemend disfunctionele Britse huisartsenzorg. Dergelijke vergelijkingen ontmoedigen verdere afbraak van chronische en sociale zorg of geven extra onderbouwing om de positie van huisartsen te versterken en te stimuleren. ”
* Een grote meerderheid van de artsen en medisch studenten in Nederland wil af van de marktwerking. Die conclusie trekt het vakblad Medisch Contact uit een eigen enquête. Van de artsen die eraan meededen, wil driekwart de marktwerking in de zorg wil afschaffen. In 2018. Is dit evidence? Nee, natuurlijk niet.
Over de evidence gaan de volgende sites:
* A single-payer system could pay each hospital a lump sum to cover its operations with new buildings and major equipment financed through targeted grants rather than operating profits and surpluses—just as we fund public schools, fire departments, and health departments. In Canada and Scotland, this lump sum noncommercial payment strategy has kept hospital administrative costs at 12% of revenues, versus 25% in the United States.
A single-payer reform would also spare doctors (and other practitioners) the expense and aggravation of negotiating contracts with payers and navigating varying billing and prior-approval requirements, referral networks, and formularies.
The $600 billion in savings attainable through single-payer reform could be repurposed to make universal, first-dollar coverage affordable. Most single-payer cost estimates foresee modest initial cost reductions, with mounting savings thereafter (https://bit.ly/2O6d46X).
* ” Using available cross-national data,
we categorize countries with universal coverage into those best exemplifying national health insurance
(single-payer), national health service and social health insurance models and compare them to the US in
terms of cost, access and quality. Through this comparison, we find that many critiques of single-payer
are based on misconceptions or are factually incorrect ”
* ” The answer to our health care crisis is clear. We propose a publicly financed, non-profit single-payer national health program that would fully cover medical care for all Americans ”
Kijk hiervoor op de site van pnhp.org.
Marktwerking is een religie; artsen zouden hier niet in moeten meegaan.
In geen enkele NHG standaard zie ik het werk van Jomanda terug.
Gelukkig maar.
E.Kriek
10 oktober 2023 / 22:39Dank voor uw duidelijk statement.
Dienie Koolen
12 oktober 2023 / 15:43