Willen

Twee artikelen in elkaars verlengde. Het eerste is de weerslag van onderzoek naar de vraag of het bij patiënten met een hartritmestoornis die een hersenbloeding hebben doorgemaakt zinvol is een antistollingsmiddel voor te schrijven. Het tweede gaat over conservatieve behandeling bij oudere patiënten met nierschade als alternatief voor dialyse.

De conclusie van het eerste onderzoek luidt: het maakt niet uit of je die bloedverdunner wel of niet toedient. De conclusie van het tweede onderzoek is dat conservatieve behandeling voor de omschreven patiëntengroep een zinvol alternatief voor dialyse kan zijn. Bloedverdunners niet toedienen is goedkoper dan het wel doen. En conservatieve behandeling is goedkoper (en veel minder belastend voor de patiënt) dan dialyse.

‘Kansen om kosten van de zorg te beteugelen zonder de kwaliteit ervan te compromitteren’

Eén en een is twee? Nee, zo gemakkelijk is het niet. Niet alleen omdat in de medische wetenschap geldt dat één onderzoek geen onderzoek is. Maar ook omdat behandelaars gewend zijn aan een bepaalde behandelwijze en daar dus niet zomaar van afwijken. Ook niet als zich nieuwe feiten voordoen die het wel begrijpelijk maken om dit te doen. Kijk bijvoorbeeld naar dit bericht op ikn.nl over profylactische hersenbestraling bij kleincellig longkanker versus driemaandelijkse MRI-surveillance. In dit voorbeeld speelt gebrekkige MRI-capaciteit in een aantal ziekenhuizen een rol. Maar daarvoor zou met samenwerking tussen ziekenhuizen natuurlijk best een oplossing gevonden kunnen worden.

Dit zijn slechts drie voorbeelden. In de Zinnige Zorg discussie zijn er heel veel meer. En ieder van die voorbeelden is een kans om de kosten van de zorg te beteugelen zonder de kwaliteit ervan te compromitteren. Het begint met willen.

Delen