Zoet zuur zout in de zorg
Er wordt veel geschreven over de zorg. Mooie zorgverhalen van gemotiveerde professionals en dankbare patiënten. Kritische geluiden over behandelingen en het beleid. En vele meningen om de problemen van het tekort aan personeel aan te pakken. Er zijn verschillende campagnes zoals Ik Zorg geïnitieerd. En (Ont)Regel de Zorg zou ook veel moeten opleveren. De resultaten zijn echter gering en de organisatiekosten hoog.
Discussie over onderwerpen die de zorg aangaan is er volop. Economen, journalisten en politici geven hun blik op de zorg weer. Maar of er echt naar elkaar geluisterd wordt? Vaak houdt men – ondanks goede argumenten vanuit adviesorganen – vast aan het eigen standpunt.
Oplossingen voor meer handen aan het bed en achter de behandeltafel worden vaak gezocht in verbeterde software. Men vergeet dan te vermelden wat dat allemaal kost en wie alsnog de gegevens in moet voeren. Dat de software meer gestroomlijnd moet worden is duidelijk. Daar hoor je de minister wel over. Daadwerkelijke aanpak van grotere thema’s zoals de bekostiging en het zorgstelsel zelf worden vermeden.
‘Aanpak van grotere thema’s als bekostiging en het zorgstelsel worden vermeden’
Gelukkig gaat er veel goed in de zorg en is het een fijne werkplek voor velen. Er is zeker wel roofbouw gepleegd en er wordt veel van ons gevraagd. De eisen voor transparantie zijn over de top en de bejegening door onder andere zorgverzekeraars laat te wensen over. Het krachtenveld is niet goed georganiseerd. Dat is inmiddels wel duidelijk. Zelf ben ik werkzaam in de eerste lijn en ik zie de gedrevenheid die er leeft. Samen met professionals vanuit de andere lijnen zetten we er de schouders onder. We krijgen echter veel op ons bord.
Of het op andere plekken beter is, weet ik niet. Ook in andere sectoren zijn er problemen. Ik ben nog steeds blij met mijn keuze en zie dagelijks het belang van ons werk. Als werkgever probeer ik het voor mijn collega’s aantrekkelijk te maken. Ondersteuning vanuit ministerie, beroepsvereniging en zorgverzekeraars is hiervoor essentieel maar schiet tekort. We kijken zelf wat van belang is voor een goede behandeling, maar zien helaas vaak weer nieuwe eisen voorbijkomen. Kwaliteitskringen en samenwerkingsverbanden waar we in zitten, kosten extra tijd. Ook scholing en overleg beheersen onze agenda.
‘Schouders eronder, maar we krijgen veel op ons bord’
Er is zoet, zuur en zout in ons werk. Sommigen gooien nog extra zout in de wonden. Ik weet echter dat we ook het zout zijn dat essentieel is voor het functioneren van mensen. Dat het werken aan de zorg met minder regels en meer vergoeding gepaard gaat dan in het veld maakt me soms zuur. Er wordt ook niet gevoeld dat die instanties er zijn om ons werk te faciliteren. Gelukkig wordt er al iets beter geluisterd en komen veranderingen op gang. Zolang het zoete overheerst zet ik me in om de kwaliteit van leven van mensen te verbeteren. En ervaar ik dit als zeer zinvol.
