Zwaarwichtig probleem

Bij het voorstel van Bernard Wientjes (hoogleraar ondernemerschap en leiderschap Universiteit Utrecht) om te komen tot een preventieakkoord gaat het primair om een akkoord tussen de overheid, de SER, werkgevers, vakbonden, zorgverzekeraars, zorginstellingen en deskundigen. Is hij degene om wie het gaat – de burger – vergeten? Verderop in de berichtgeving blijkt gelukkig van niet. “Een materiële prikkel lijkt mij een absolute voorwaarde”, zegt hij. “De mens heeft het recht om ongezond te leven, maar hij zal er wel een prijs voor moeten betalen, niet alleen in zijn gezondheid maar ook in zijn portemonnee.”

Stevige taal. Wientjes lijkt hierbij een beetje te vergeten dat wie ongezond wordt dit al in zijn portemonnee voelt, middels het eigen risico en de eigen bijdragen. Maar dit neemt niet weg dat hij wel een punt heeft. We kunnen wel eindeloos blijven draaien aan de knoppen die tot onze beschikking staan om de kosten van de zorg te beteugelen, maar het blijft dweilen met de kraan open als niet tegelijkertijd wordt ingezet op voorkómen dat mensen ziek worden. En dit vraagt een inspanning van iedereen, alle professionele partijen die Wientjes noemt dus, maar zeker ook de burger.

Probleem hierbij is dat het die burger ontbreekt aan informatie, stelden vier chirurgen, gespecialiseerd in maagverkleiningsoperaties, afgelopen vrijdag in de Volkskrant. Het gegeven dat zij dertig van die operaties per week verrichten, onderstreept hoe ernstig de gevolgen van die informatieachterstand zijn. Ook zij pleiten ervoor dat de burger betaalt voor ongezond gedrag, via een vet- en suikertax. Maar zij stellen er ter compensatie wel bij voor de belasting op groenten en fruit af te schaffen. Maak de gezonde keus de makkelijke keus dus. Geen nieuw geluid, wel hoog tijd om er invulling aan te gaan geven.