2050

Het Linnean-initiatief Zorg 2050+ wil niet vanuit de polder maar vanuit het maatschappelijk perspectief nadenken over de vraag hoe het Nederlandse zorgstelsel er na 2050 uit moet zien. Na enkele posts over hun voornemen vonden de initiatiefnemers meer dan zestig mensen bereid om hierover mee te denken: beleidmakers, zorgverleners, patiënten, zelfstandigen, mantelzorgers, gepensioneerden, wetenschappers.

Zeg maar: zo’n beetje de hele polder. Zijn dat ‘geen mensen die alleen voor hun eigen verdienmodel willen praten’, zoals Pien Naber (een van de initiatiefnemers) stelt? Is het echt heel anders dan het Integraal Zorgakkoord, waar ‘altijd wel een partij aan tafel (zit) die zaken liever bij het oude wil laten’, zoals Kees Ahuis (een van de andere initiatiefnemers) stelt? Het veelgehoorde verwijt aan beleidmakers is nu juist dat ze niet openstaan voor verandering. Zorgverleners zijn ook niet per se goed in loslaten en innoveren. Niet als daarbij hun eigen continuïteit ter discussie komt te staan tenminste. En ook patiënten kunnen erg aan de status quo hangen, zoals de recente casus van het Zutphense ziekenhuis laat zien.

Toch, als het de initiatiefnemers lukt om een manier te vinden om sturen op gezondheidswinst op populatieniveau lonender te maken dan sturen op geld en (medische) verrichtingen, zou dat waardevol zijn. Misschien is het alleen geen slecht idee als ze daarvoor juist níet naar de zorg kijken.