Arts gaat voor acteercarrière
Mehrnoush Rahmani gaf haar bestaan als arts op om actrice te worden. Die missie is geslaagd, ze speelt onder meer in de RTL4-serie Moordvrouw. Toch is haar verhaal (nog) geen successtory. “In de acteerwereld is kwaliteit van secundair belang.”
Tekst: Martijn Reinink | Beeld: Martijn Okhuizen
Haar moeder werkte als chef in de centrale medische bibliotheek in Teheran. “Soms at ik met haar in het ziekenhuis”, weet Mehrnoush Rahmani (33) nog. “Daar is mijn fascinatie voor geneeskunde ontstaan. Mijn moeder vertelde vol lof over de bijzondere mensen in die witte jassen.” Het is een van haar eerste herinneringen. Rahmani was vijf toen ze met haar ouders naar Nederland vertrok. Op die leeftijd danste en zong ze al, later ging ze ook toneelspelen. “Ik zag het als hobby en zeker niet als toekomstig werk. Het stond buiten kijf dat ik arts zou worden.”
Op de middelbare school gaf ze haar hobby op. Tijdens het tweede jaar van haar studie geneeskunde in Groningen blies ze hem nieuw leven in. “Ik zat in de trein en raakte in gesprek met een jongeman. Hij had natuurkunde gestudeerd en zat op de Toneelacademie. Dat gesprek wakkerde iets in me aan.” Rahmani meldde zich aan bij de amateurtheaterschool in Groningen en kwam erachter hoezeer ze het toneelspelen had gemist. “Het was alsof een ander deel van mijn brein werd geactiveerd, alsof alle zintuigen ineens openstonden. Dat gevoel werkte verslavend.” Er ontstond een sluimerend verlangen om meer te gaan doen met deze hobby.
‘Acteren is loslaten en het ondergaan’
Maar de studie bleef het belangrijkste. Rahmani studeerde af en vertrok naar Amsterdam, waar ze als arts in de psychiatrie en de verslavingszorg ging werken. Dat deed ze vier dagen in de week. De vijfde dag bracht ze door op een parttime kleinkunstopleiding. Totdat ze na twee jaar niet meer genoeg had aan die ene dag toneel. “Daar kwam bij dat ik in mijn werk tegen mijn perfectionisme aanliep. Slordigheid en inefficiëntie trok ik matig. Maar in de praktijk is niet alles perfect.”
Lees verder (pdf).