Renée Freud-Stein (1959 – 2021)
afscheid / fysiotherapeute, sensorische-integratietherapeute en autismebegeleider
Op 3 april overleed op 62-jarige leeftijd Renée Freud-Stein, fysiotherapeute, sensorische-integratietherapeute en autismebegeleider. “Haar handen, ogen en oren hebben vele kinderen bereikt en gelukkig gemaakt.”
Renée Stein werd geboren in Amsterdam. Tijdens haar middelbare schooltijd in Bussum dacht ze erover om Nederlands te gaan studeren; ze was verbaal sterk en kon goed schrijven. Maar het werd fysiotherapie, eind jaren zeventig aan de Jan van Essen-academie in Amsterdam. “Renée wilde bovenal met mensen werken”, zegt haar man Michael Freud. De twee kenden elkaar sinds de studietijd en trouwden later.
Na haar afstuderen als fysiotherapeut ging Renée aan de slag bij het AGO zwembad in Diemen, waar zij eerder stage had gelopen. Zij hield zich er bezig met hydrotherapie. Vanaf medio jaren tachtig werkte ze bij woonzorgcentrum de Cruquiushoeve nabij Heemstede en later bij verschillende particuliere praktijken in Amsterdam.
Steeds meer voelde de therapeut zich aangetrokken tot het werken met (meervoudig) gehandicapten. Het leidde tot een specialisatie in sensorische integratie. Michael Freud: “Ze had eindeloos geduld met haar cliënten en er was zichtbaar wederzijds goed contact. Vooral het werken met kinderen boeide haar. Ze was heel gemotiveerd hen, door verbetering van hun motoriek, hun plek in de samenleving te helpen vinden.”
Renée Freud was van 2010 tot aan haar overlijden fysiotherapeute, sensorische-integratietherapeute en autisme-begeleider in haar eigen praktijk De Blauwe Olifant in Amsterdam. Daarnaast was zij in diezelfde hoedanigheid in de hoofdstad verbonden aan Ark, een klein internationaal centrum waar kinderen met autisme worden begeleid. Collega bij Ark, Ariane Rümke: “Haar handen, ogen en oren hebben vele kinderen bereikt en gelukkig gemaakt. Renée heeft haar onuitputtelijke kennis gedeeld met ouders en collega’s.”
‘Ze had eindeloos geduld met haar cliënten’
Een andere collega vertelde dat het altijd magisch was om te zien hoe Renée werkte met de kinderen. Hoe ze kinderen die angstig of onrustig waren zich weer op hun gemak kon laten voelen.
In hun vrije tijd waren Renée en Michael Freud en dochter en zoon graag in hun woning aan het water in Durgerdam. Voor de deur lag hun tweemaster en ze maakten vele zeiltochten. Of ze gingen naar Normandië en genoten van fruits de mer.
Toen Renée twee jaar geleden ziek werd, kwam ze al spoedig niet veel meer op het werk vanwege het risico op COVID-19. Maar via het beeldscherm bleef ze tot begin dit jaar zoomen met collega’s en cliëntjes, onverminderd begaan met hun wel en wee.
Michael Freud: “Begin dit jaar werd haar ziekte ernstiger. Desondanks belde ze anderhalve week voor haar overlijden nog een dik uur met een jongen die ze jarenlang wekelijks begeleidde; hij was als kind al bij haar gekomen en is nu bijna twintig.”
Renée Freud was een warm, zeer betrokken, positief-kritisch, humorvol mens. Zoals haar collega Rümke zei: “Je blijft een bron van inspiratie lieve Renée.”