Binnenstebuiten

Henriëtte Helmus (pseudoniem) is medisch specialist en deelt maandelijks een overpeinzing met de lezers.

Ik rij in de hoofdstad mee in tramlijn 5 en zit vlak achter de machinist. Ze zwaait in het voorbijgaan uitbundig naar andere trambestuurders.

Ik zit in een stadsbus en zie chauffeurs elkaar gedag zeggen, bij het passeren gaat subtiel de wijsvinger omhoog.

Collegae en lotgenoten

Ik loop achter een invalidewagen mijn oude baas door de zonnige lente te duwen in hartje stad. De ziekte ALS heeft hem sinds kort vleugellam gemaakt. Bij een zebrapad moeten we wachten. Aan de overkant staat eenzelfde karretje met iemand erin en ook iemand erachter. Midden op het zebrapad kruisen wij elkaar. Ze groeten elkaar. Niet als collegae, maar als lotgenoten.

Humoristisch is hij altijd, mijn baas. Hij wil zelfs op de foto, onder de straatnaam ‘Lamstraatje’. Ik verzin dit niet. Hij heeft altijd klaargestaan voor anderen, want hij is dokter in elke vezel van zijn lichaam. Dat nu juist die vezels hem in de steek laten, vind ik het toppunt van ironie.

Delen