Bottom line

‘Ondanks de ervaren meerwaarde van de samenwerking blijkt voortzetting, door gebrek aan financiën en financiële schotten, een uitdaging.’ Laatste zin van een nieuwsbericht op Medisch Contact over de samenwerking in Maarssen-Dorp tussen een huisarts en andere relevante zorgverleners (fysiotherapeut, ergotherapeut, sociaal werker, specialist ouderengeneeskunde) voor een geriatrisch spreekuur.

De voordelen van dit spreekuur zijn duidelijk. Het beeld van de zorgvraag van de oudere wordt breder en meer volledig. Er komt een concreet zorgplan uit. De betreffende zorgprofessionals leren elkaar beter kennen en weten elkaar dus beter te vinden. En de ouderen om wie het gaat voelen zich serieus genomen.

‘Financiering van domeinoverstijgende samenwerking is binnen de kaders van de huidige zorgwetten te ingewikkeld’

Maar ja, die financiering dus. Het hierboven aangehaalde zinnetje daarover is niet uniek voor dit type zorg. Het komt – in wisselende bewoordingen maar met exact dezelfde strekking – terug in alle verslagen over pilots die erop zijn gericht de zorg te verbeteren door professionals meer te laten samenwerken.

Niet voor niets vroeg de Raad voor Volksgezondheid & Samenleving eerder deze maand nog expliciet om aandacht  voor het feit dat domeinoverstijgende samenwerking binnen de kaders van de huidige zorgwetten zo ingewikkeld is. Als het ministerie van VWS is de huidige regeerperiode één opdracht heeft, dan is het wel zorgen dat dit probleem structureel wordt opgelost. Maar voor wie nu roept: ‘dan hebben we dus een heel nieuw stelsel nodig’, doe dat nu maar even niet want dat is alleen maar tijdverlies.

Delen