Dokter aan boord – Unexceptional
Na een oproep eerder dit jaar om over uw ervaringen als ‘Dokter aan boord’ te vertellen, stroomde de redactiemailbox van Arts en Auto vol. Van een extra tussenlanding tot een paracetamolletje, u maakt het allemaal mee. Dit is de bijdrage van Jan Jaap Klok. Klik hier voor andere vliegverhalen.
Is er een dokter in de zaal? Je denkt soms; hoe zou het zijn als ik ergens in een openbare ruimte ben en iemand roept dit?
Als je arts bent dan, is dat niet alleen in je spreekkamer, er is niet voor niets het slangetje achter de ruit van je auto (of de slang op de fiets!) Naar verluidt wordt soms de slang gauw opgeborgen bij het passeren van een ongeval… Is niet de bedoeling hoor.
Je kunt in de meeste gevallen niet zo veel doen, maar zoals we eerder ontdekten, het er zijn is minstens zo belangrijk. Geeft voor veel mensen in nood toch een rustig gevoel. En eerlijk gezegd geeft het mijzelf ook een fijn gevoel. We zijn gelukkig ook nog niet zo diep gezonken dat we maar doorrijden omdat we een claim willen ontwijken…
Welnu, na deze bespiegeling terug naar het verhaal, de casus.
We zitten na een zonnige vakantie op Cyprus in het toestel van ‘Cyprus airways’. En, verdraaid, we horen de stewardess iets omroepen dat lijkt op een noodkreet. We spitsen onze oren, mijn vrouw en ik. Het wordt herhaald en nu duidelijker: “Please, is there a doctor present?”
Twee man staan op, waaronder ondergetekende. We checken elkaar; hij is een Spaanse kinderarts en ik een G.P.(General Practitioner) Samen zullen we er wel uitkomen denken we optimistisch.
De purser is niet goed geworden. De kinderarts vindt dat het meer mijn vakgebied is dus neem ik het maar over. Het is toch wel een aparte situatie, in zo’n vliegtuig met brullende motoren, in de smalle ruimte achterin het vliegtuig, met beperkte middelen. Bovendien zit de man op een stoel; er is weinig ruimte om te liggen en de vloer is nogal hard. Na het onderzoek en de anamnese (het verhaal van de ziektegeschiedenis, komt uit het Grieks: Anamnesis= herinnering) De anamnese is in zo’n situatie extra belangrijk omdat het lichamelijk onderzoek te wensen overlaat, denkend aan de vervorming van het geluid – tast (trillingen) – licht – geur (reuk is ook een belangrijk diagnostisch hulpmiddel, denk bijvoorbeeld aan alcoholgeur!)
Al met al is de conclusie: Onwel bevinden en neiging tot collaps op basis van verkeerd voedsel, mogelijk speelt overbelasting ook een rol door veel werkuren.
Ik deel mijn conclusie mee aan de bemanning en vraag of ze misschien iets aan boord hebben ter verlichting en ben tegelijkertijd erg benieuwd wat ze in zo’n vliegtuig in voorraad hebben.
“Of course doctor” zegt de stewardess en ze haalt een grote doos te voorschijn. Het overtreft al mijn verwachtingen. Ze hebben werkelijk qua medicijnen alles aan boord wat je maar nodig zou kunnen hebben. Ik maak een keus, geef nog wat adviezen en de rest laten we over aan ‘de natuur’.
De reis verloopt voorspoedig en men heeft ons niet meer nodig. Bij het verlaten van het vliegtuig krijg ik een fles wijn in handen gedrukt en dankbare blikken. Enige tijd later komt er nog een hartelijke brief. Het woord: ”unexceptional” uit die brief is me echter nooit duidelijk geworden…
Dit verhaal is eerder verschenen in het boek Driemaal daags, auteur Jan Jaap Klok