Dokter aan boord – Sprakeloos

Na een oproep eerder dit jaar om over uw ervaringen als ‘Dokter aan boord’ te vertellen, stroomde de redactiemailbox van Arts en Auto vol. Van een extra tussenlanding tot een paracetamolletje, u maakt het allemaal mee. Dit is de bijdrage van P.J. Blankestijn. Klik hier voor andere vliegverhalen.

 

De afgelopen jaren ben ik meerdere malen in actie geweest:

Op de terugweg met gezin uit USA: een dikke Amerikaan met een collaps en lage bloeddruk. Lastige besluitvorming wat te doen (overleg met piloot en Schiphol: eerder landen of niet), niet gedaan en alles is goed gegaan. Leuke interactie met bemanning. Mijn kinderen mochten in cockpit komen kijken en ik mocht zelf tijdens de landing op Schiphol in de cockpit zitten.

Op weg naar Zuid-Afrika: een jonge man met hemofilie en een bloeding in zijn knie. Voorstel: landen in Rome, maar uiteindelijk wilden de ouders doorvliegen. Hier: nogal sterke druk van bemanning voor snelle besluitvorming, met als argument: “ten zuiden van Rome begint de wildernis en dan duurt het uren voordat we weer ergens kunnen landen.” Dus doorgevlogen zonder verdere bijzonderheden.

Meest bizar: op weg naar Israel: een oudere dame die ‘opeens niet meer kon praten’. Oriënterend neurologisch onderzoek: gb. Zij toonde een brief van een zenuwarts, waarin dit verschijnsel als syndroom werd genoemd. Ik had hiervan niet eerder gehoord. Gaandeweg raakte ik er toch wel van overtuigd dat deze klacht niet somatisch was. Heb ‘steunend’ opgetreden, tot grote opluchting van bemanning. Veilig in Tel Aviv aangekomen.

Delen