De ladder op

Het recente advies Zonder context geen bewijs van de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving leidde bij sommige zorgaanbieders tot de verzuchting ‘Hoera we zijn van de kwaliteitsindicatoren af’. Dat was echter beslist niet de boodschap van het advies en gelukkig heeft Zelfstandige Klinieken Nederland dit heel goed begrepen. De introductie van het benchmarksysteem Zorgladder bewijst dat de zelfstandige klinieken begrijpen waar het om gaat: kwaliteitsgegevens verzamelen en delen, zodat je kunt leren van elkaar.

De naam is goed gekozen. De ladder symboliseert niet alleen de weg omhoog (de continue kwaliteitsspiraal), maar onderstreept ook dat de ene behandelaar zich hoger op de ladder kan bevinden dan de andere. Als degene die hoger op de ladder staat bereid is de hand uit te steken, en als degene die lager staat bereid is die te pakken en zich omhoog te werken, is uiteindelijk de patiënt degene die daar beter van wordt.

Trust me, I’m a benchmarker

Ook in de ziekenhuiswereld zien we dit gelukkig meer gebeuren. Dat heeft tijd gekost, de kwaliteit van de zorg die de patiënt ontvangt is lange tijd een black box geweest, maar dat is nu duidelijk aan het veranderen. Dat de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving daarbij recent waarschuwde niet uitsluitend te kijken naar de kwaliteitsindicatoren maar ook oog te blijven hebben voor het proces in de spreekkamer tussen de individuele behandelaar en patiënt is terecht. Maar op verantwoorde wijze gebruikmaken van die indicatoren en de kennis daaruit delen met de patiënt begint wel de norm te worden. Trust me, I’m a doctor kan niet meer. Trust me, I’m a benchmarker is nu het credo.