Dokter in het Witte Huis?

Het was zo’n speelfilm speciaal gemaakt voor ‘straight-to-television’, maar aan de kwaliteit van Gifted Hands, gemaakt in 2009, deed dit niks af. Onder meer door de mooie hoofdrol voor niemand minder dan Cuba Gooding Jr. Door knap werk van de regisseur. Maar vooral natuurlijk door het onderwerp zelf: The Ben Carson Story – een inspirerend en waargebeurde geschiedenis.

Zes jaar later krijgt dit verhaal, waarover zodirect meer, een onverwacht vervolg. En is dokter Benjamin Solomon Carson, bijna 64 jaar oud intussen, bezig om voor een verrassing te zorgen in de politieke strijd om Amerika’s Witte Huis. Als een van degenen die meedingen naar de Republikeinse kandidatuur voor de presidentsverkiezingen van november 2016. In dit gevecht, het kan niemand ontgaan, ligt vastgoedmiljardair Donald Trump op dit moment voorop. Maar intussen is er ook een nummer 2 die in de peilingen steeds verder oprukt. En dat is Ben Carson.

Trumps kwaadaardige uithalen naar vooral de hispanic bevolkingsgroep in de Verenigde Staten, en het succes dat hij hiermee heeft bij een deel van de Republikeinse achterban, worden in veel media opgevat als bewijs dat die hele Republikeinse Partij als zodanig steeds meer in blank-chauvinistisch vaarwater belandt. Maar dit moet eerst nog maar blijken: Trump leidt weliswaar met het hoogste percentage van iedereen, zo rond dertig, maar hiermee heb je nog geen meerderheid. En kijken we naar de overige kandidaten, dan valt juist iets heel anders op.

[Tweet “Wat kiezers vooral in dokter Ben Carson aan lijkt te trekken, is zijn bijzondere levensverhaal”]Bij de Democraten ligt het heel simpel. Daar heb je Hillary Clinton, als veruit grootste kanshebber om de partij-kandidatuur te verwerven. Verder senator Bernie Sanders uit Vermont. En heel misschien dat ook vice-president Joe Biden zich nog in de strijd gaat mengen. Maar alle drie dus: blank.

Maar bij de Republikeinen heeft Donald Trump te maken met serieuze mede-kandidaten als senator Ted Cruz uit Texas en senator Marco Rubio uit Florida, allebei dus van hispanic komaf. Met oud-gouverneur (opnieuw Florida) Jeb Bush, die getrouwd is met een vrouw die van zichzelf Columba Garnica Gallo heet en is geboren in Mexico-Stad. Én met Ben Carson.

Wat Carson met Donald Trump gemeen heeft, is dat ze allebei ‘outsiders’ zijn die nooit eerder een politieke functie hadden. En in het geval van Ben Carson komt hier nog een tweede aspect van ‘buitenstaander zijn’ bij: de plaats waar ooit zijn wieg stond. Hij werd in 1951 geboren in een arme buurt van Detroit, als kind van zwarte ouders, en werd opgevoed door alleen zijn moeder. Sonya Carson was zelf analfabeet, en kon haar twee zoons niet helpen met hun huiswerk. Ben had het daardoor moeilijk op school, zeker zolang niemand nog in de gaten had dat hij slechte ogen had en dus een bril moest hebben.

Maar toen dat laatste eenmaal verholpen was, bleek wat voor bijzonder talent om te leren hij had. En begon een levenstraject, met steun van diverse studiebeurzen, dat – via onder meer Yale University – een voorlopig hoogtepunt bereikte toen hij eenmaal 33 jaar oud was. Want in 1984 werd neurochirurg Ben Carson, intussen ook al hoogleraar, directeur van de afdeling pediatric neurosurgery van Johns Hopkins Hospital in Baltimore.

Sindsdien is zijn roem steeds verder gestegen, onder meer door spectaculaire hersenoperaties en door een legendarisch geworden scheiding (in 1987) van een aan het hoofd vergroeide Siamese tweeling. In 2013 ging hij met pensioen, om zich daarna toe te leggen op het schrijven van boeken, en op het uitdragen van zijn visie op het leven en op de politiek.

Die visie is: strikt evangelisch-conservatief. Met alle bijbehorende standpunten, ook nu in Carsons presidentscampagne (maar die hij overigens wél soms wat nuanceert). Dus ‘pro-life’, ofwel tegen gelegaliseerde abortus; fel tegen Obamacare; vóór lagere belastingen en lagere overheidsuitgaven; tegen gelegaliseerde euthanasie; tegen het homohuwelijk; vóór een restrictief immigratiebeleid; tegen ‘gun control’; en vóór een krachtig militair-ondersteunde buitenlandpolitiek.

Maar wat kiezers toch vooral in Ben Carson aan lijkt te trekken, is zijn bijzondere levensverhaal. Of dit hem ook de Republikeinse presidentskandidatuur zal bezorgen, is niet heel waarschijnlijk, ondanks zijn huidige upswing in populariteit. Wat tegen hem werkt, is onder meer zijn status als politiek ‘amateur’, die niet beschikt over een groot, ervaren en geolied campagne-apparaat. Maar het blijft interessant om hem te blijven volgen, in elk geval tot aan de eerste echte krachtmeting, als in februari aanstaande Republikeinse kiezers naar de stembus gaan in de noordelijke deelstaat Iowa.

Delen