Free rider (2)

In 2014 schreef ik een blog over het verschil in vergoeding voor dezelfde zorg met als titel ‘Free rider’. Ook al was de vergoeding die ik kreeg ondermaats, dan mocht ik geen verschil maken in de zorg die ik leverde. Volgens De Financiële Begrippenlijst betekent free rider: een persoon of instelling die profiteert van de inspanningen (in tijd en geld) van anderen, zonder mee te delen in de kosten. Of die probeert de eigen inspanningen en kosten in relatie tot de opbrengsten te minimaliseren (meeliften, voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten).

Ik moest daaraan denken toen ik deze week op LinkedIn een bericht las van Olof King, directeur belangenbehartiging bij de Consumentenbond. Hij maakt zich zorgen om de moeizame onderhandelingen bij de zorginkoop. Sommige zorginstellingen en zorgverleners zijn eind december 2022 nog niet tot een overeenkomst gekomen met een enkele zorgverzekeraar. Om hier aandacht voor te vragen worden de media opgezocht of klanten alvast geïnformeerd. Benu-apotheken stuurde een mail die veel onrust gaf. De heer King vraagt zich het volgende af:

‘Gaat het hier om inhalige apothekers die de media gebruiken om hun onderhandelingspositie te versterken? Of om agressieve zorgverzekeraars, die hardwerkende zorgverleners rücksichtslos een poot uitdraaien?’ Wat hem vooral hindert is dat kwetsbare consumenten telkens weer de dupe zijn van een slecht functionerend systeem.

‘Het is hem ernst, want juridische stappen worden overwogen’

Hoe kun je een goede keuze maken voor een zorgverzekeraar als je de juiste informatie niet hebt? King vraagt de Nederlandse Zorgautoriteit en minister Ernst Kuipers in te grijpen. Het is hem ernst, want juridische stappen worden overwogen.

De discussie over moeizame zorginkoop en late berichtgeving loopt al lang. En het blijft vreemd dat de zorg die geleverd moet worden hetzelfde is, ongeacht het tariefaanbod. Niet tekenen kan een optie zijn met echter grote gevolgen voor de patiënt. Op welke manier mag je hierover dan berichten?

De NZa tikte onlangs zorgprofessionals, waaronder enkele fysiotherapeuten, op de vingers. Zij zouden onjuiste informatie hebben gegeven over de vergoedingen van enkele zorgverzekeraars. De NZa heeft  een bericht opgesteld waarin ze aangeven wat wel en wat niet mag. Ze verwijzen hierbij naar de Regeling Transparantie Zorgaanbieders en naar de Informatieverstrekking Ziektekostenverzekeraars aan Consumenten. Of ze alleen afgaan op signalen of als toezichthouder ook proactief bezig zijn, zie ik niet zo. Wel weet ik dat de vraag leeft of ze zich evenredig inspannen om naleving te controleren. Oordeel zelf bij het lezen van alle punten waaraan moet worden voldaan. 

Ook de vermelding waaróm er geen contract is, mist’

Het is meermaals gebleken dat de informatie voor consumenten onduidelijk is en zeer laat komt. Terecht dat hierop gewezen wordt. Ook de vermelding waarom er geen contract is, wordt gemist. Is het om de kwaliteit of gaat het om free riding? Benieuwd of daar duidelijkheid over komt.

Delen