Geen belevenis

Is een serviceniveau als dat van Coolblue ook haalbaar in de zorg, vraagt Daan Dohmen van FocusCura zich af in een artikel op NRC Live. Ik denk het niet.

Dohmen heeft natuurlijk gelijk als hij zegt te voorzien dat we dit jaar op veel plaatsen in de zorg de pijn gaan voelen van oplopende capaciteitstekorten op het gebied van verpleegkundigen, verzorgenden, artsen en paramedici. Hij heeft ook gelijk als hij stelt dat technologie in de zorg hiervoor een deel van de oplossing kan bieden. Aan de vraagzijde door de ontwikkeling van symptoom- naar voorspellingsgeneeskunde mogelijk te maken. Aan de aanbodzijde door met een gelijkblijvend aantal zorgverleners meer cliënten te helpen op een kwalitatief hoogwaardige manier. Laten we die kansen vooral benutten. Dat Dohmen daarbij enkele voorbeelden noemt die zijn eigen bedrijf ontwikkelt, neem ik hem niet kwalijk. Be good and tell it, daar hoef je niet verlegen over te doen.

We vinden het belangrijker dat zorgaanbieders ons gewoon beter maken als we ziek zijn

Maar als die technologie ten volle wordt benut, wordt de zorg dan net zo servicegericht als Coolblue of andere internetaanbieders? Zelfstandige behandelcentra bewijzen al jarenlang dat technologie in die servicegerichtheid helemaal niet zo’n grote rol speelt. Maar het is überhaupt de vraag hoe belangrijk we die servicegerichtheid in de zorg ooit zullen gaan vinden. Ongeacht wat Fred Lee (If Disney ran your hospital) riep, vinden we het belangrijker dat zorgaanbieders ons gewoon beter maken als we ziek zijn dan dat ze ons de belevenis bieden die hij vond dat zorg moet zijn. Na het kopen van een cd op Amazon klik ik een enkele keer op de optie om het doen van die aanschaf te delen via social media. Als net een steenpuist bij me is verwijderd zou ik die behoefte niet voelen.