Goede afspraken

Het is ieder jaar hetzelfde patroon. Het begint met één ziekenhuis dat de discussie opent over het omzetplafond. Niet door daarover in contact te treden met de zorgverzekeraars, maar door direct de media op te zoeken.

De eerste klap is een daalder waard. Je bent ervan verzekerd de publieke opinie aan je zijde te hebben (“Het kan toch niet zo zijn…”). En dan duurt het nog geen dag voordat de politiek zich ermee gaat bezighouden. De Kamervragen liggen al klaar en de SP brengt meteen maar weer het in 2016 bedachte maar nooit gerealiseerde Nationaal Zorgfonds te berde. Kamerlid Jimmy Dijk adviseert op X om te investeren in ziekenhuiszorg. Misschien goed om ook eens na te denken over investeren in gezondheid in plaats van in zorg en dus in ziekenhuizen. Want wie gezond blijft, heeft geen zorg en dus ook geen ziekenhuis nodig.

‘Misschien goed om ook eens na te denken over investeren in gezondheid’

De ziekenhuizen hebben het Integraal Zorgakkoord getekend en hebben beslist ook kennis genomen van de documenten WOZO en GALA. Ze weten dus dat er een nieuwe wind waait. Maar toch, op basis van een rondvraag van Skipr zijn er direct vijftien die ervan uitgaan dat ze in gesprek met de zorgverzekeraars tot ‘goede afspraken’ zullen komen.

De vertaling van ‘goede afspraken’ is ‘dat alles bij het oude zal blijven’. Dat zal het niet, waarschuwt zorginnovator Lucien Engelen. En hij heeft er een helder verhaal bij over laagcomplexe zorg die ook uitstekend buiten het ziekenhuis kan worden aangeboden, dichter bij de patiënt.

En de patiënt staat centraal, benadrukken zorgaanbieders altijd. Dus laten we dan ook op die basis de goede afspraken maken.