Goof Schep (1960 – 2024)

Sportarts Goof Schep gold als pionier in zijn vakgebied. Zijn plotselinge overlijden op 23 juni 2024 kwam als een grote schok. Hij werd 63 jaar.

Gevraagd naar hoe ze Goof Schep als mens en arts kenschetsen, antwoorden twee van zijn oud-collega’s onafhanke­lijk van elkaar hetzelfde: hij was een gedreven innovator die nooit opgaf.

“Goof combineerde zijn baanbrekende werk voor topsporters met innovatieve projecten voor chronische patiënten”, zegt sportarts Bert van Essen, die in het Máxima MC in Veldhoven meer dan twintig jaar nauw met Schep samenwerkte. “Bijvoorbeeld door trainings­programma’s te ontwikkelen voor kanker- en hart­patiënten, zoals Herstel en Balans en Fit bij Kanker. Die worden niet alleen in ons eigen ziekenhuis, maar ook ver daarbuiten gebruikt. Ook introduceerde hij de FitMax-vragenlijst, waarmee je met enkele vragen de fitheid van een patiënt kan inschatten. Heel innovatief én heel praktisch. Precies zoals hij zelf was.”

‘Wat er ook gebeurde, hij bleef altijd positief’

Innovatie in de zorg gaat meestal niet zonder slag of stoot. Dat merkte ook Schep als bijvoorbeeld een subsidie­aanvraag voor een nieuw project werd afgewezen. “Ik weet nog dat we een keer een negatieve reactie kregen op een ZonMw-aanvraag”, vertelt collega-sportarts Marieke van Vessem, die Schep in 2019 leerde kennen toen ze in het Máxima MC bij hem in opleiding kwam. “Nog geen half uur later hadden de betrokkenen een mail van Goof in hun mailbox. Dat we snel om tafel moesten om te evalueren en te bedenken hoe we het anders konden aanpakken. Wat er ook gebeurde, hij bleef altijd positief.”

Goofs carrière was verweven met het Veldhovense ziekenhuis, waar hij in totaal meer dan 32 jaar werkte. In de jaren negentig zette hij er de afdeling sport­geneeskunde op. Ook stond hij aan de wieg van een nieuwe aanpak in het Máxima MC, waarbij patiënten na hun kankerdiagnose eerst een sportprogramma volgen, voordat ze worden geopereerd. Hij wist zo een inhoudelijke brug te slaan tussen enerzijds topsport en inspanningsfysiologie (in zijn jonge jaren was hij een getalenteerd triatleet) en anderzijds bewegingszorg voor de meest kwetsbare patiënten. Wetenschappelijk onderbouwd en bewezen effectief.

“Op het moment van zijn overlijden was Goof voorzitter van de werkgroep multi­disciplinaire richtlijn fysieke fitheid in de oncologie”, aldus Van Essen. “Daar heeft hij heel hard aan getrokken en was hij erg trots op. De richtlijn wordt waarschijnlijk dit najaar vastgesteld.” Voor zijn verdiensten voor het vak ontving Schep in 2018 de Reijs Award van de Vereniging voor Sportgeneeskunde (VSG).

Waar zijn twee collega’s hem beiden ook om roemen, is zijn warme belangstelling en medemenselijkheid. “Zijn steun was onvoorwaardelijk, ook in moeilijke tijden”, memoreert Van Essen. “In Goof heb ik niet alleen een unieke collega, maar ook een dierbare vriend verloren.”

Van Vessem zag die empathie eveneens terug in Scheps contact met sporters en patiënten. “Hij had altijd oog voor het individu en paste zijn aanpak op de persoon aan. Dat heb ik ook gehoord van verschillende van zijn patiënten die ik afgelopen maanden heb gezien: zevoelden zich door Goof echt gezien.”