Indianenverhalen 2.0
Waarom ik de kwaliteitstoets niet herhaal!
In vele blogberichten schreef ik over het werken als paramedicus in de zorg. Het enthousiasme voor mijn vak als logopedist en het belang van kunnen communiceren en slikken heb ik naar voren gebracht. Ook schreef ik kritisch over het omgaan met ons als zorgverleners. Ik belichtte de eisen die steeds hoger worden en stijgende tijds- en administratiedruk en achterblijvende beloning.
In mijn blog Indianenverhalen legde ik uit hoe ik mijn vrijwillig aangevraagde audit/kwaliteistoets heb ervaren. Ik sloot af met de zin dat ik geen indianenverhalen zou vertellen wanneer er in de toekomst rekening werd gehouden met de essentie van kwaliteit. Helaas is dat niet het geval gebleken en daarom hierbij dit bericht.
De toezeggingen voor minder administratieve druk komen in de praktijk niet uit. Ik open mijn computer en mijn programma geeft aan dat ik nog 30 zaken moet afhandelen. De behandelingen verlopen goed, patiënten zijn binnen korte tijd geholpen en tevreden, maar nog niet alles in het programma is aangevinkt. Sinds kort moet er weer een vinkje bij om aan te tekenen dat we evalueren en dat de ouders bij de behandelingen waren.
De geldigheidsduur van onze toets is 2 jaar. Dat vooral het administratieve proces wordt getoetst, beamen alle partijen. De hoge onkosten en tijdsbesteding die nodig zijn om na 2 jaar weer dat proces te bewijzen stuiten mij zeer tegen de borst.
De NVLF ziet ook dat een langere termijn nodig is. Het agenderen daarvan op de agenda van SKMZ waarbij de grotere zorgverzekeraars zijn aangesloten verloopt echter vertraagd en een stevige vuist wordt gemist. De communicatie met Zorgverzekeraars Nederland, VWS en NZa bij kritische vragen vanuit ons verloopt moeizaam. Alle eisen die aan ons gesteld worden over transparantie en termijnen die gehaald moeten worden, lijken niet op te gaan voor andere partijen. Of het blijkt dat men niet in de positie is om zaken te veranderen.
Na de toets kreeg ik van enkele zorgverzekeraars een verhoging van het tarief, van anderen niet omdat ze zelf nog eisen er bovenop stelden. Gewoon, omdat het kan. Nu ik de toets niet herhaal, gaat het tarief weer naar beneden en heeft een lage behandelindex ineens ook geen waarde. Dat ik nog steeds veel tijd bezig ben met het vastleggen van de vele gegevens en dat de onkosten van cursussen en software stijgen wordt niet meegenomen.
Patiënten worden niet beter van het herhalen van de audit
Ik lees dat er weer afspraken zijn gemaakt over minder administratiedruk en regels. Dat er iets gedaan wordt aan de verschillen in inkoop van prestaties en tarieven lees ik echter nergens. Patiënten worden door verzekeraars vaak verkeerd geïnformeerd. Nog steeds hangt er een lijst in onze wachtkamer met een wirwar aan gegevens over wie wát heeft ingekocht en tegen welk tarief. Als zorgverlener heb je hier rekening mee te houden.
Dat de patiënten niet beter worden van een herhaling van de audit is me inmiddels duidelijk. Dat er weer een markt bijgekomen is in de zorg ook. De aangeboden cursussen voor een audit en veranderingen van eisen vliegen je om de oren. De termijn voor herhaling van de audit is veel te kort en de verzekeraars blijken er zeer verschillend mee om te gaan. Wanneer onze positie verbetert, zal ik alles heroverwegen. Nu voel ik me echter niet gehoord ondanks mooie verhalen over waardegerichte inkoop of wat voor term dan ook.
Een indianenverhaal is het niet geworden maar of het ongeloofwaardig is laat ik aan u over.
10 reacties
Ik ben het volledig met je eens Dienie! Laten ze wat meer vertrouwen hebben in de zorgverleners. Als zorgverzekeraars willen weten of wij ons werk goed doen kunnen ze dat het beste controleren door de cliënttevredenheid te toetsen. En als ze willen weten of de logopedist haar administratie bijhoudt laat ze ons dan bijvoorbeeld verplicht het eindverslag versturen, bijvoorbeeld aan een vertrouwen persoon/arts binnen de zorgverzekeraar, dat moet toch genoeg zijn? Of aan de cliënt, die deze geheel/gedeeltelijk upload of aangeeft dat ze deze ontvangen heeft. Het maakt toch niet uit hoe je tot je resultaat komt, als je cliënt maar geholpen is en tevreden is.
Als de zorgverzekeraars willen dat de kosten omlaag gaan moeten ze niet met behandelgemiddelden gaan meten, maar zouden ze wat moeten doen aan de fraude binnen de zorg. Zorgverleners aanpakken die behandelingen declareren die nooit hebben plaatsgevonden of activiteiten onder de noemer “behandeling” declareren, die daar niet onder vallen. Dat is eenvoudig te controleren via de cliënt. Laat de zorgverlener zijn werk doen en laat de cliënt dat werk beoordelen en aangeven of deze tevreden is. En dan niet op de manier zoals ze dat nu bij ons doen, maar kort en simpel. (On)tevreden is (on)tevreden…. wat wil je nog meer horen.
Chantal
1 juli 2017 / 10:24Dank voor je duidelijke reactie Chantal. Hieruit blijkt duidelijk dat het effect van ons werk op de patiënt bovenaan staat . Ook via sociale media-kanalen krijg ik veel bijval van collega’s in de zorg. Ik lees termen als “opgelegde definitie van kwaliteit” en “spijker op de kop”. Ook wordt er heftig gediscussieerd over de rol van beroepsverenigingen en zorgverzekeraars. Ik hoop dat deze discussie bijdraagt aan een sterkere vuist voor onze positie. We hoeven ons niet overal bij neer te leggen. Eens is het genoeg!
Dienie Koolen
1 juli 2017 / 11:59De titel boven dit stuk had ook kunnen zijn:
Ik heb laten zien dat ik het kunstje beheers! Hoe vaak wil men dat ik daar mijn maandsalaris aan besteed? Ik hoop dat zorgverzekeraars, beroepsverenigingen, auditbureaus en andere partijen eens goed beseffen wat ze over ons afroepen en waar onze onkosten allemaal uit bestaan. Meedenken over vermindering van regels en kosten die we maken gebeurt pas na klagen en vaak wordt ons geluid niet eens gehoord. Er zijn rapporten genoeg die laten zien waar ons werk uit bestaat naast behandelcontact en wat onze inkomsten zijn is gemakkelijk uit te rekenen als je weet hoeveel tijd er nodig is naast het behandelcontact en hoeveel geld voor het bijhouden van je kennis en software gezien privacy en overheidsregels. In overleg, verslaglegging die bijdraagt aan een goede behandeling en verslaggeving zit ook heel veel tijd die erg belangrijk is. Het freerider gedrag van zorgverzekeraars die een onfatsoenlijk tarief hanteren of met onredelijke eisen komen dient ook aangepakt te worden. Laten zij elkaar daar eens op aanspreken. En ik hoop dat beroepsverenigingen meer doen met de kritische opmerkingen van hun leden.
Dienie Koolen
1 juli 2017 / 12:25Zeer herkenbaar Dienie, ook vanuit de fysiotherapie en ergotherapie!
We zijn niet de vakkenvullers van de supermarkt, maar van het pt. registratiesysteem geworden en inderdaad de zakkenvullers van een nieuwe markt. De basis van vertrouwen weer terug?
Marian Fonville Beter Thuis fysiotherapie & ergotherapie Oss
Marianfonville@gmail
1 juli 2017 / 19:22Dank voor het reageren. Uit verhalen van collega’s uit verschillende werksettings in de zorg hoor ik dat de lijn die nu gekozen lijkt om kwaliteit te laten bepalen door vinkjes veel onrust geeft en echt bezorgdheid geeft om ons werk. Het is belangrijk dat alle partijen beseffen op welke manier wij als zorgprofessional worden gesteund om ons werk goed te doen voor de patiënt die aan ons is toevertrouwd. Daarvoor hebben wij goede partners nodig die hun rol als zorgverzekeraar, beroepsvereniging oppakken, niet vanuit angst of overregulering maar vanuit een goede blik op de relatie die wij hebben met de patiënt en een meedenkend ministerie en controleur. Een NZa die misstanden aanpakt bij welke partij dan ook en die niet uitwassen aankaart als reden om weer een nieuwe eis toe te voegen. Het zou ook helpen als de informatie vanuit de verzekeraar aan de cliënt klopt en dat wat van ons wordt gevraagd ook voor alle partijen opgaat. De transparantie die wij geven in onze gehele verslaglegging kan niet eens worden meegenomen in de systemen van de verzekeraars. Wij kunnen voor maatwerk zorgen voor de patiënt maar daar worden we eerder op afgerekend dan in ondersteund.
Dienie Koolen
3 juli 2017 / 08:29Ik lees net het bericht vanuit onze beroepsvereniging over UNIFORME algemene bepalingen bij contractering 2018. Het begint er mee dat niet iedere zorgverzekeraar mee doet. En ik lees bij veel punten dat de verzekeraars extra definities mogen opnemen en bilateraal aanvullende afspraken mogelijk zijn . https://lnkd.in/gtnJBaB Dat zijn nu net de zaken die ik aanhaal in mijn blog . Moeten we nu blij zijn met die bepalingen ? Wij kunnen er dan niets mee want het blijft een heel gepuzzel en het is weer duidelijk dat veel autoriteiten niets te zeggen hebben over het beleid van de verzekeraars.
Dienie Koolen
4 juli 2017 / 21:49Inderdaad Dienie.
Voor mij dezelfde reden om geen 2e audit te doen.
Je zou toch ook van de ZV mogen verwachten dat ze doen wat is beloofd: uniformering van prestatiecodes, verwijzingen, (aanbieden van) contracten enz. enz. ! Het eerste aanbod is vandaag al weer binnen = /.
Een van de redenen van de duur van 2 jaar schijnt te zijn het voortdurend veranderen van Richtlijnen die dus ook voortdurend getoetst moeten worden. Moeten we daar dan ook niet verstandiger mee omgaan vanuit de NVLF bv.
Mariëlle Vermeulen
4 juli 2017 / 21:56Ik kan het niet zo mooi verwoorden als jullie allemaal hierboven. Maar wat ben ik het ontzettend eens met alle vorige sprekers …….. Persoonlijk heb ik nooit een vrijwillige audit gedaan, omdat ik van mening ben dat je dan een markt in stand gaat houden die niet wenselijk is. Mijn mening is altijd geweest; kijk naar de cliënttevredenheid. En ga bij een hoog behandelgemiddelde met elkaar in gesprek, want daar kan een reden voor zijn. Zo niet dan kunnen er alsnog maatregelen genomen worden. In 2015 had ik van 1 zorgverzekering een behandelgemiddelde van 115 en in 2016 van diezelfde verzekeraar 82. Ben ik anders of beter gaan behandelen; absoluut niet. Het lag puur aan de patiëntenpopulatie en de ernst van de klachten die gewoon niet altijd gelijk zijn. En wat Chantal schrijft over het bestrijden van fraude; helemaal mee eens. Volgens mij veel effectiever en veel goedkoper dan het invullen van alle verplichte vinkjes en het in het leven roepen van auditbureaus en dergelijke. Sinds de invoering hiervan ben ik meer tijd met de cliënten kwijt aan het invullen van het dossier en dit betekent dus ook meer behandelingen en dus wordt de zorg in dat opzicht ook duurder.
Henny Veerman
6 juli 2017 / 13:31Een boeiend (negatief!) neveneffect van de audit: logopedisten steken geld en tijd in het behalen van een audit met als gevolg dat een aantal nascholingscursussen niet doorgaat bij gebrek aan inschrijvingen. DE NVLF lijkt dit niet te (willen) zien en ik vraag me af of de zorgverzekeraars/minister zien dat de inhoudelijke, kwalitatieve, directe patiëntenzorg hieronder lijdt.
Ineke Hendriks
17 juli 2017 / 10:57