Jaloezie

Mijn mobiel ligt naast mijn bed op het nachtkastje. Iets waar ik normaal gesproken met plezier naar kijk, voelt nu als een bom die elk moment kan afgaan.

In mijn eindexamenjaar wist ik het zeker: ik wil verloskundige worden. Verloskundige? Het grootste gedeelte van mijn leeftijdsgenoten keek me met verbaasde ogen aan. Het is niet zo’n gangbare studie. Wel een heel specifieke studie, dat bleek laatst wel weer bij een pubquiz, waarbij het om algemene kennis draaide. Al die uren in de boeken leidden niet tot het gewenste resultaat. We kregen alsnog de rekening van onze biertjes voor onze neus geschoven. Maar de loserloempia’s waren heerlijk!

Wanneer ik net in diepe slaap ben, gaat de telefoon

Het is 00.00 uur en ik ben nog wakker. Ik heb zojuist mijn huisgenoot die de stad ingaat – met toch wel wat jaloezie – veel plezier gewenst. Wanneer ik net in diepe slaap ben, gaat de telefoon. Mijn hartslag sprint naar 130 slagen per minuut. Een bevalling! Haastig trek ik mijn kleren aan en spring ik op mijn fiets. Bij de zwangere vrouw aangekomen zuig ik mijzelf al snel volledig op in de situatie. Het wordt een thuisbevalling! Mooi om te zien hoe de vrouw thuis volop in haar kracht staat. Erg vlot wordt er een prachtig jongetje geboren.

Twee uur na de geboorte en het eten van beschuit met blauwe muisjes fiets ik met een voldaan gevoel naar huis. Het is inmiddels 04.45 uur. Precies op hetzelfde moment komt mijn huisgenootje aangefietst. Enigszins aangeschoten probeert ze haar fiets netjes te parkeren. Voordat we gaan slapen, drinken we samen nog een kopje thee. Van jaloezie is geen sprake meer. Wat ga ik toch een fantastisch beroep krijgen!