Julia Streefland-Odijk (1976-2018)

Op 16 november overleed op 42-jarige leeftijd Julia Streefland-Odijk. Zij werkte als oncologieverpleegkundige op de afdeling C4 oost, chirurgische oncologische gastro-enterologie en urologie in het UMC Utrecht. “Lastige patiënten waren mensen die gewoon wat extra aandacht nodig hadden.”

Tekst: Wout de Bruijne

 

Volgens Stephanie van Doornmalen,een van haar collega’s, had Julia Streefland-Odijk meestal wel een grapje paraat om patiënten in isolatie even op te vrolijken. “Dan drukte ze met haar lippenstift een zoen op de buitenkant van haar mondkapje en stapte zo de kamer binnen en toverde daarmee een glimlach op de gezichten van de patiënten. Ze waren dol op haar.”

Niet alleen de patiënten, ook haar collega’s liepen met haar weg. Heidi Prins, haar leidinggevende, herinnert zich nog de sollicitatie van Julia dertien jaar geleden. “Zo’n lieve, zorgzame, betrouwbare en gezellige open collega wilde ik er heel graag bij op onze afdeling”.

Toch was verpleegkunde niet Julia’s eerste keus na haar middelbareschooltijd in Breukelen. Vanaf 1995 studeerde ze eerst twee jaar aan de pabo in Utrecht en deed daarna een jaar op de Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem. In 2001 startte ze op de hbo-v duaal aan de Hogeschool van Utrecht. Haar afstudeeronderzoek deed ze naar de communicatie tussen verpleegkundigen op het gebied van informeren en instrueren.

‘Julia was een betrokken maar ook een lekker gekke collega, met wie we ontzettend konden lachen’

Julia was voor haar collega’s een ‘open boek’. Zo kon iedereen in de afgelopen dertien jaar meebeleven dat ze een relatie kreeg met haar man Maarten en dat later haar grote droom in vervulling ging met twee dochters, Madelief, nu 8, en Annabel, 6.Heidi: “Haar kinderen waren alles voor haar. Ze heeft het een tijdje lastig gevonden om werk en gezin te combineren, maar vond daar uiteindelijk toch haar draai in.”

Eind 2017 bleken de oogklachten, waar ze mee naar de huisarts ging, veroorzaakt door een uitzaaiing van een jaren daarvoor verwijderde melanoom.

Op de uitvaart noemde Heidi haar, mede namens haar collega’s, een lief en bijzonder mens. “Julia was een betrokken maar ook een lekker gekke collega, met wie we ontzettend konden lachen. Ze was een vakvrouw die liet zien waarom het beroep van verpleegkundige zo uniek en belangrijk is.”

Delen