Luke Jan Poldermans (1942 – 2024)
Op 24 januari jl. overleed op 81-jarige leeftijd plastisch chirurg Luke Jan Poldermans. “Hij was een gedreven vakman, die snel en technisch begaafd werkte.”
Waarschijnlijk bepalen gebeurtenissen tijdens zijn eerste levensjaren voor een groot deel de carrière van plastisch chirurg Luke Jan Poldermans. Kort na zijn geboorte, tijdens de Tweede Wereldoorlog, wordt hij samen met zijn moeder opgesloten in een Japans interneringskamp op Java, nabij Djokjakarta. Zijn vader werkt ver weg van vrouw en kind aan de beruchte Birmaspoorlijn. Hij overleeft, maar als Luke Jan zijn vader na vier jaar voor het eerst ziet, mist deze door een granaat een groot gedeelte van zijn gezicht, waaronder een oog.
Het moet diepe indruk hebben gemaakt op de jongen. Evenals de resultaten van diverse hersteloperaties waarmee zijn vader na de oorlog steeds terugkeert uit Engeland. “Het zal van grote invloed zijn geweest op zijn beroepskeuze en zijn passie daarvoor”, denkt dochter Mignon. “Zijn hart lag daarin altijd bij de reconstructieve chirurgie.”
Zijn vader miste door een granaat een groot gedeelte van zijn gezicht
Maar Poldermans’ loopbaan kent een zware start. Latere maat Julien van Rappard: “De plastische chirurgie werd eigenlijk pas een specialisme na de Eerste Wereldoorlog. Tot die tijd deden algemeen chirurgen dat werk. Om te bereiken wat hij wilde, moest Luke Jan na zeven jaar geneeskunde in Utrecht en drie jaar specialisatie in Rotterdam ook nog drie jaar verder specialiseren in Engeland en in Nijmegen voor een aansluitend jaar.”
In 1977 gaat Poldermans, als een van de eerste generatie plastisch chirurgen van Nederland, aan de slag in Eindhoven. Hij werkt, tot zijn pensionering in 2002, in het Catharina Ziekenhuis. Door samenwerking met onder anderen eerdergenoemde Julien van Rappard, Wijnand van der Wel, Antoinette Noels, Hans van Zanten en Onno Pieters ontstaat in Eindhoven uiteindelijk een maatschap met drie privéklinieken en veertien plastisch specialisten.
‘Als we iets van de organisatie gedaan moesten krijgen, speelden we vaak good cop, bad cop’
Van Rappard: “Vooral met Luke Jan kon ik altijd goed samenwerken. Hij was een gedreven vakman, die snel en technisch begaafd werkte. Als we iets van de organisatie gedaan moesten krijgen, speelden we vaak good cop, bad cop. Daarbij bleef híj altijd de kalme en correcte van de twee. Maar zo was hij ook écht en zo ging hij ook om met collega’s en patiënten.”
Binnen een jaar na zijn pensionering overlijdt de echtgenote van Luke Jan Poldermans, Liesbeth. “Het idee van mijn ouders om samen van de vrije tijd te gaan genieten, werd ruw verstoord”, vertelt Mignon Poldermans. “Mijn broer Allard en ik hadden het ze zo graag anders gegund.”
Als de plastisch chirurg in 2019 zelf met kanker wordt gediagnostiseerd, ontkent hij die uitkomst: “Ik ben niet ziek, ik voel me goed.” Dat laatste blijft gelukkig voor hem zo tot een week voor zijn overlijden.
