Gertjan ter Heijden (1953 – 2024)
Op 4 maart jl. overleed op 70-jarige leeftijd dierenarts, FEI-veterinair en pionier in de paardengeneeskunde, Gertjan ter Heijden. “Zijn werk was veel meer dan een baan.”
Vader Ter Heijden werkte bij de spoorwegen, maar zoon Gertjan wilde iets heel anders. Die was gek op dieren – hij had in de Utrechtse bovenwoning van het gezin knaagdieren en een hond – en wist al vroeg dat hij dierenarts wilde worden, en dan met name voor paarden. De jongen ging studeren in zijn woonplaats Utrecht.
Na zijn afstuderen begin jaren ’80 belandde hij in Lichtenvoorde in de Achterhoek, en later ging hij aan de slag in Doetinchem. Daar werkte hij tot aan zijn pensioen in 2019, bij de ruim 150 jaar oude Dierenartsenpraktijk Doetinchem-Zeddam. Ter Heijden was er dierenarts en FEI (fédération équestre internationale) veterinair.
‘Je wordt niet zomaar chef dierenarts van de Military in Boekelo’
“Een gerenommeerd en geliefd paardendokter”, volgens collega Mark Meijer. “Hij was pionier in de paardengeneeskunde. Gertjan opereerde, deed orthopedie en hielp keuringen ontwikkelen. Hij was ook chef dierenarts van de Military in Boekelo, en dat word je natuurlijk niet zomaar.”
Volgens Meijer kon Ter Heijden goed ‘zijn zegje’ doen en was hij bestuurlijk heel actief; hij was onder meer voorzitter van de Groep Geneeskunde Paard. “Hij was vocabulair sterk bij speeches en in het leiden van discussies. Gertjan had duidelijk een mening, goed gefundeerd en die stak hij niet onder stoelen of banken. Hij was op een niet-irritante, humoristische manier aanwezig.”
Naast zijn werk – voor hem veel meer dan een baan alleen – had Ter Heijden een grote passie voor fotografie en fietsen. Hij fietste zelf veel met zijn racefiets of met zijn hond Joep in een hondenkarretje. Hij volgde graag een van zijn kinderen, mecanicien bij een professionele wielerploeg, in het kielzog van de Tour de France. Toen Gertjan ter Heijden later werd gediagnostiseerd met uitgezaaide prostaatkanker, was het een van zijn grootste frustraties dat hij na enige tijd zelf niet meer kon fietsen. Ook in die tijd bleef hij geïnteresseerd in het wel en wee van de praktijk en was hij altijd bereid de voormalige collega’s bij te staan als adviseur en vraagbaak.
‘Hij was op een niet-irritante, humoristische manier aanwezig’
De diagnose kreeg hij in 2021, niet lang na zijn pensionering. Zijn tweede vrouw Alie, die ook in de praktijk had gewerkt, was in 2016 aan kanker overleden. Dat verlies was een enorme klap voor Ter Heijden. Maar hij wist zich na een moeilijke periode te herpakken en wilde weer gaan fietsen. Zijn ziekte maakte een voortijdig einde aan die pensioenplannen.
Gertjan ter Heijden was zeer geliefd onder collega’s en diereigenaren. Familie en vrienden missen in hem een karaktervolle en gepassioneerde dierbare.
