Klinkt als…

Door de titel van mijn vorige blog (Monddood) over de positie van zorgaanbieders bij de zorginkoop, denkt men bij ‘klinkt als…’ misschien aan stilte. Ik heb op het blog veel reacties gekregen en van stilte van de kant van de zorgaanbieders is absoluut geen sprake. Actiebereidheid onder hen is groot en de nijpende situatie waarin men al vele jaren zit zal komende dagen nog verder aandacht vragen. Helaas mis ik wel reacties vanuit de zorgverzekeraars of het Ministerie van VWS. Daar is het oorverdovend stil. U kunt allen nog bijdragen aan de discussie, of liever er mee aan de slag gaan.

Woorden over het ervaren van de zorginkoop zullen komende dagen in Den Haag te horen zijn uit monden van vele collega’s. Gelukkig kunnen zij zich uitspreken, wat bij onze patiënten helaas niet altijd het geval is. Logopedisten behandelen mensen, jong en oud, die problemen hebben zich te uiten, te luisteren of te slikken. Dat kan ondermeer klinken als hees, geen stem, geen woorden, geen zinnen of geen vast voedsel. Graag staan wij op voor goede behandelingen voor onze patiënten.

Om balans te bewaren zoek ik ontspanning in de muziek

Daarvoor de middelen krijgen klinkt voor ons als muziek in de oren. Daar wilde ik het nu eens over hebben. Want om balans te bewaren zoek ik ontspanning in de muziek. Muziek verbroedert, versterkt emoties en roept herinneringen op. Muziek brengt je bij je eigen ‘ik’ en vrolijkt je soms op of ontroert. Of collega’s in de zorg ook een strijdlied ten gehore gaan brengen weet ik niet, maar Den Haag zal het gaan horen en beleven.

Muziek wordt ook gebruikt tijdens operaties of bij behandelingen van aandoeningen als afasie of de ziekte van Parkinson. Ieder zingt weleens in de auto of onder de douche of waagt een dansje als de gordijnen dicht zijn. Dansen, luisteren naar muziek en zingen kan zorgen voor ontspanning. Op internet zien we filmpjes van kleine kinderen die zingen of mee dirigeren. Of van oude mannen, al dansend op een plein. Alle muziek die we maar wensen hebben we inmiddels onder handbereik. Met een druk op de knop komt je favoriete artiest de kamer in.

Wat zou het geweldig zijn als het contractjaar werd afgesloten met een feest met patiënten, zorgaanbieders en verzekeraars. Dat de relatie kort of lang tussen verzekeraar en aanbieder wordt gevierd. En dat we het nieuwe contractjaar inluiden met een gezamenlijk lied. De handen op elkaar en beklinken van een mooi contract onder het gezang van You’ll Never Walk Alone of Leun op mij. En dat het gevoel van samen werken aan goede zorg bewaarheid wordt.

Klinkt misschien als toekomstmuziek, maar Vluchten kan niet meer.

Delen