Krantenkoppen

De Nederlandse Zorgautoriteit heeft in theorie gelijk met haar stelling dat zorgaanbieders en zorgverzekeraars hun conflicten buiten de media om moeten uitvechten. ‘Door de media op te zoeken, komen mensen onnodig in aanraking met berichten over de zorginkoop’, stelt de toezichthouder. De directe aanleiding is de discussie tussen BrabantZorg en zorgverzekeraar VGZ over de wijkverpleging. Maar het probleem doet zich ieder jaar voor, en niet alleen met betrekking tot de wijkverpleging.

Denk bijvoorbeeld aan het TweeSteden Ziekenhuis, dat december 2011 liet weten bepaalde patiënten niet meer te kunnen behandelen omdat het budget op was, of aan het Radboudumc, dat twee jaar later met een soortgelijke boodschap kwam. Doorgaans zijn zulke berichten een storm in een glas water, omdat het alleen om niet-spoedeisende zorg gaat en het probleem op de eerstvolgende 1 januari weer opgelost is. De casus van Nij Smellinghe eind vorig jaar laat echter zien dat de pers opzoeken in sommige gevallen zorgverzekeraars onder druk kan zetten om overstag te gaan.

Langetermijnnieuws levert zelden chocoladeletters op

De machtsverhoudingen zijn in dit opzicht een punt om rekening mee te houden. Een zorgaanbieder die zich tekortgedaan voelt, krijgt snel de populaire pers aan haar zijde. De krantenkop – liefst in chocoladeletters – laat zich raden: ‘De patiënt is de dupe’. De zorgverzekeraar zit dan in het defensief en moet uitleggen waarom het ook juist in het voordeel van de patiënt is om eisen aan de zorgcontractering te stellen. Dat voordeel heeft veelal betrekking op de langere termijn: de zorg betaalbaar houden en een kwaliteitsimpuls geven. Maar langetermijnnieuws levert zelden chocoladeletters op. Misschien zou het dus – juist voor de duidelijkheid over de doelstellingen van zorginkoop voor de lange termijn – niet zo gek zijn om het hele inkoopproces wél uitgebreid in de media te brengen. Maar dan genuanceerd.

Delen