Mijn passie – ijshockey

Vierdejaars geneeskunde Lotte Kastelijns uit Utrecht speelt in haar vrije tijd ijshockey. Haar moeder en zus deden het ook en hebben haar ‘aangestoken’.

Tekst: Wout de Bruijne | Beeld: Herbert Wiggerman

Lotte speelt sinds drie jaar in een gemengd, dames en heren, studententeam, USIJV ‘The Buccaneers’. “We trainen tweemaal per week en spelen in de winterweekenden in de Nederlandse studentencompetitie.”

IJshockey is een fysiek ruwe sport. Ook bij gemengde teams gaat het er volgens Lotte niet zachtzinnig aan toe, al mogen ze elkaar niet (opzettelijk) de boarding inrijden. “We hebben helmen, schoudervullingen, elleboog- en scheenbeschermers en gewatteerde handschoenen en kleding.” Toch helpt dat volgens de geneeskundestudent niet altijd. “De puck raakt je net altijd daar waar je wat minder beschermd bent. En dan heb je een joekel van een blauwe plek.”

‘Op het ijs bestaan studie, ziekenhuis en patiënten even niet’

Om snel spelers te kunnen wisselen, moeten de ijshockeyers over de boarding springen. De eerste keer dat Lotte dat deed, kwam ze verkeerd terecht. “Mijn dijen zaten vol blauwe plekken. Toen ik de week daarna met medestudenten voor praktisch lijn onderwijs (PLO) wat lichamelijke onderzoekjes oefende, had ik wel wat uit te leggen.” Voor de veiligheid dragen de vrouwen een masker. “Dat is voor ons verplicht, maar ik zou het ook doen als dat niet zo was. Je kunt moeilijk als co zonder voortanden komen opdagen.”

Met co-schappen, ijshockey en het voorzitterschap van de ijshockeyvereniging, dat ze er dit seizoen ook nog bij doet, heeft Lotte het momenteel knap druk. Toch zou ze het allemaal voor geen goud willen missen. “IJshockey geeft me zo veel energie. Op het ijs bestaan studie, ziekenhuis en patiënten even niet. Hoewel”, lacht Lotte, “als er blessures zijn, en dat is nogal eens, wordt mijn hulp ingeroepen. Dan adviseer ik om met die pols of met die vleeswond toch maar even naar het ziekenhuis te gaan.”