Ongewenste elementen

Het is natuurlijk terecht dat Edith Schippers definitief een einde wil maken aan zwijgcontracten in de zorg. Het feit dat inmiddels al 46 meldingen over zulke contracten zijn binnengekomen bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg naar aanleiding van de affaire in Tergooi Ziekenhuis laat zien hoe omvangrijk dit probleem is. Dat slechts zes van die meldingen ‘ongewenste elementen’ bevatten – bijvoorbeeld dat geld werd betaald of dat er een verbod bij zat met de media te praten – is een curieuze toevoeging aan dit gegeven. De zwijgcontracten zelf zijn immers het ongewenste element in de zorg.

[Tweet “Blog @FrankvanWijck – ‘Zwijgcontracten zijn ongewenste elementen binnen de zorg'”]

Schippers wil nu dat zorgbestuurders gaan garanderen dat ze geen afspraken meer maken met patiënten of nabestaanden over het afzien van bijvoorbeeld een (tucht)klacht of een gesprek met lotgenoten. Blijft die garantie uit, dan zal ze met een wettelijk verbod komen. Zo’n verbod zou het mogelijk maken een bestuurder die toch over de schreef gaat persoonlijk juridisch aan te pakken. Dat zou terecht zijn. Het is laakbaar gemaakte fouten onder het tapijt te vegen en zou daarom zeker ook strafbaar mogen zijn. Ook is het goed wat hoogleraar patiëntveiligheid Jan Klein voorstelt, namelijk om medische missers altijd door een externe partij te laten onderzoeken. Het belang hiervan zagen we zeer recent nog bij Cordaan.

Ondertussen vraag ik mij wel af waar van partijen als NVZ vereniging van ziekenhuizen, GGZ Nederland en NTVZ toezichthouders in zorg & welzijn het krachtige signaal blijft dat zij bestuurders die zich schuldig maken aan het sluiten van zwijgcontracten als ongewenste elementen beschouwen